125.හො‍ටු! SNOT

වාරණයෙන් තොර සිතුවිලි.

'පට්ට කම්මැලියි' කියන එකේ 'පට්ට' කෑල්ල ලියනකොට මට තේරෙනවා ලොකු, රවුම්,  දොඹ ඇස් ගෙඩි දෙකක් මා දිහාට එල්ල වෙලා තියෙන බව. ඒ ඇස් දෙක අයිති ස්ටැලක්ටයිට්ට.  මම 'කම්මැලියි'  කියලා ලියනකොට ඒ ඇස් මම ලියනදේ කියවන්න උත්සාහ කරනවා උඩුබැලි අතට.


'මොන මගුලද ඕයි මම ලියන දේ කියවන්න හදන්නේ' කියන අදහස ගැබ්වුනු මරුමුස් බැල්මකින් මම ස්ටැලක්ටයිට් දිහා බලනවා. ස්ටැලක්ටටිට් වහාම ප්‍රශ්ණ පත්තරේ දිහා බලන්න ඔලුව නවද්දි පොරගේ දකුණු නාස් පුඩුවෙන් එල්ලිලා තිබුණ හො‍ටු දලුව උඩට ඇදිලා අඳුරු නාස් ගුහාවේ ඇතුලට අතුරුදහන් වෙන්න කලින් තදින් පැද්දෙනවා.

මම ආයෙම පටං ගන්නවා.

පට්ට කම්මැලියි. පිස්සු හැදෙනවා.  වාර විභාගේ ලියන මේ කට්ටිය දිහා විනාඩි හතලිහක් තිස්සේ බලා ඉඳලා මට ඇති වෙලා තියෙන්නේ.  තවත් ගෙඩි පිටින් විනාඩි 110ක් ගෙවා ගන්න ඕනේ.

සීලිමෙන් එල්ලෙන විදුලි පංකා හතරෙන් එකක් වරින් වර ටක-ටක හඬක් නගනවා. හඬ එන්නේ මට ආසන්නයෙම තියෙන එකෙන්.  ඒකේ සද්දෙ හරියට සැහැල්ලු මැෂින් තුවක්කුවකින් එන ‍රැට-ටැට්-ටැට් හඬක් වගේ. නෑ. ආසන්නයෙම තියෙන එකෙන් විතරක් නෙවෙයි සද්දේ එන්නේ. මට ඈතින්ම තියෙන පංකාවත් වරින් වර පිළිතුරු වෙඩි මුරයක් නිකුත් කරනවා ‍රැට- ටැට්-ටැට්-ටැට්-ට්ර්ර්ර්ර්ට් හඬින්.

"රැට- ටැට්-ටැට්-ටැට්-ට්ර්ර්ර්ර්ට්" ආසන්නම පංකාව වෙඩි වැලක් පත්තු කරනවා.
"ට්ර්ර්ර්ර්ට්-රැට- ටැට්-ටැට්-ටැට්..." ඈත පංකාවෙන් පිළිතුරු ප්‍රහාරයක් එල්ල වෙනවා.
නිහඬතාවයක්.
නමුත් වැඩි වෙලාවකට නෙවෙයි.
සමහර විට පන්ති කාමරයෙ ඇර දමා ඇති ඇලුමිනියම් ජනෙල් තුලින් හමන සුළඟ වෙන්නැති මේ දෙදරීම ඇති වෙන්නේ.
පුදුමෙකට වගේ මේ සද්දේ වෙන කාටවත් ඇහෙන බවක්වත්, වදයක් බවක්වත්, වගක්වත් නෑ, මට ඇරෙන්න.
යකෝ මටමයි වෙන්නේ.

මම ඉඳගෙන ඉන්නේ දොර ලඟ. ස්ටැලක්ටයිට්ගෙ පිටිපස්සෙ බිත්තිය අයිනේ පේලියේ ඉඳගෙන ඉන්න කීප දෙනා හැර අනිත් හැම ලියන්නෙක්ම මෙතනට හොඳින් පේනවා. අර කීප දෙනා පේනවා පොඩ්ඩක් දකුණට ඇල වුනාම. ස්ටැලක්ටයිට්ගේ ඇස් ගෙඩි ආපහු මා දිහා බලාගෙන.  ඒ වටකුරු දොඹගෙඩි ඇස් හරියට ලේසර් කිරණ වගේ මගේ හම පසාකරගෙන යනවා.  ඒකාගේ දැවැන්ත කෘන්තක දත් දෙක මට සිහිපත් කරන්නේ මීයෙක්ව.

මා දිහා බලාගෙන ඉන්න ස්ටැලක්ටයිට්  වමතේ වෙදඟිල්ලෙන් දත් අතරේ සිරවුනු පාතරාසයේ සුන් බුන් ගවේශනය කරන්නේ පුරුද්දට වගේ.

ස්ටැලක්ටයිට්. අමුතු නමක් නේ?  ස්ටැලක්ටයිට් සහ ස්ටැලග්මයිට්. මට ඔය දෙකේ වෙනස මොන ආකාරෙකට වත් මතක තියාගන්න බැරි වුනානෙ අවශ්‍යකාලෙ. ඒත් පස්සේ කාලෙකදි මම කොහේදිද කියෙව්වා ස්ටැලග්මයිට් කියන්නේ, ගුහාවේ උඩ ඉඳලා පහලට එල්ලෙන ස්ටැලක්ටයිට් කවදා හරි  මුණ ගැහෙන්න හැකිවෙයි කියලා හිතාගෙන ගුහාවේ බිම ඉඳලා උඩ අතට වැඩෙන හිරි ටැඹ  වලට කියලා. ඒක සිංහලෙන් කිව්වම අදහස විකෘති වෙනවා. Lost in translation. මෙහෙම බලමු. Stalagmites are the columns of lime rising from the cave floor and some day “might” meet their counterparts the stalactites which are reaching down from the ceiling. So they are stalgMIGHTs. I mean stalagmites.

මට කිට්‍ටුවෙන්ම ඉඳගෙන ඉන්න මේ බුවාට මම හිතෙන් මේ නම දැම්මේ බුවාගේ නහයෙන් නිතරම පහලට ගලලා කොයි වෙලේ ප්‍රශ්ණ පත්තරේ උඩට ' තොහ්ප්' ගාලා වැටෙන්න ඔන්න මෙන්න කියලා එල්ලිලා තියෙන හො‍ටු දළුව නිසා.  (ඔව්. නැතුව නැතුව?  ළමයි ගුරුවරුන්ට නම් දානවා වගේම අනිත් පැත්තටත් සිද්ද වෙනවා.) මේක හො‍ටු දළුවේ පැත්තෙන් ගත්තොත් හරිම පව් කියලා හිතෙන අවස්තාවක්. ජයග්‍රහණය පෙනි පෙනී,  ගුරුත්වාකර්ශන නියමයන්ට අනුව තව මොහොතකින් ප්‍රශ්ණ පත්තරේ කියන දිනුම් කනුවට පතිත වෙන්න ඔන්න මෙන්න කියලා තියෙද්දී ,  පට්ට අසාධාරණ විදියට  'සුරූස්' ගාලා උඩට අදින හුස්මෙන් වරින් වර ආපසු කැඳවන, ඉච්ඡා භංගත්වයේ හො‍ටු දළුවක්. ඒ අපිට පේන හැටි. නමුත් ඒක ඇත්ත වශයෙන්ම හරිම ධෛර්ය සම්පන්න, ධනාත්මක චින්තනයෙන් යුතු, සටන අත නාරින, අනභිභවනීය හො‍ටු දල්ලක් කියලා කියන්න පුළුවන්.

ඔන්න කියනකොටම බඩු ආපහු මතුවෙනවා නාස් පොල්ලෙන්.  ඔන්න කහපාටට හුරු කොළ පාට (එහෙමද කොළ පාටට හුරුකහපාටද? හරි මොකක් හරි) හො‍ටු දලුව දැන් සෙන්ටිමීටරයක් ඔලුව දාලා. දැන් සෙන්ටිමීටර් 1.5යි.  දැන් නම් ආපහු හැරෙන්න බැරි දරම් දුර ගිහින්. ආයේ ආපහු ඒමක් නෑ මේ පාර නම්. යේ! මේ පාර බඩු හරි, ඈ.
සෲ...ස්!
මොන!
මෙන්න අච්චර පහලට එල්ලිච්ච හො‍ටු දළුව අර දකුණු නාස් කුහරේ අඳුරු ගුහාව ඇතුලට ආපහු ඇදිලා ගියා විදිල්ල වගේ. තවත් තාවකාලික උපක්‍රමශීලී පසු බැසීමක්!
දකුණු නාස් පුඩුව පේන්නේ ගනකම සෙවල තට්‍ටුවකින් මනාව ස්නේහනය වෙච්ච කුණු කාණුවක් වගේ.

දැන් මම මෙතන ඉඳලා තියෙනවා විනාඩිම 58ක්.  තව 92ඉ තියෙනවා ගෙවා ගන්න.
ස්ටැටික්ටික්ගේ ඇස් ආයෙම මගේ දිහාට දැල්විලා.
මමත් තදින් බලනවා.
පොර අහක බලාගන්නවා.

මම කාමරේ අනිත් කොණට ඇවිදගෙන ගිහින් ආපහු ලියවිල්ල පටන් ගන්නවා. කීපෑඩ් වලටම පුරුදු වෙලා මේ විදියට කඩදාසි කොලේක පෑනකෛන් ලියන එක මහ අමුත්තක් දැනෙනවා.  මං ආසන්නෙම ඉන්න කට්ටියට මාර කුතුහලේ මම ලියන්නේ මොනවද කියලා බලාගන්න. උදාහරණයක් හැටියට අර 'පික් ඇන් ෆ්ලික්' ආටිස්ට්ට.

පික් ඇන් ෆ්ලික් ආටිස්ට්.
කැණීම් සහ විදුම් ශිල්පී.
මට තනියෙම හිනාවක් යනවා.
 හරියට  Food and Beverages Manager.වගේ
F&B Manager.
F&B
P&F
Pick & Flick.
Pick & Flick Artist කෙනෙක් කියන්නේ විශේෂඥ booger hunter එහෙම නැතිනම් වියලි හො‍ටු කැබලි දඩයම්කරුවෙක්. වචනෙ ඇහුනාම නම් හිතෙන්නේ ලේසි ජොබ් එකක් කියලා නේ?  ඕකට ශල්‍ය වෛද්‍යවරයෙකුගේ වගේ සියුම් වැඩ කරන්න සංවේදී අත් දෙකක් තියෙන්න ඕනේ. ඕක නිකම් පේන තරම් ලේසි නෑ.

මේ හො‍ටු කෑල්ල,... හො‍ටු කැබැල්ල කියන එක නිකං කැතයි කැතයි වගේ.  හුඟක් සිංහල වචන වෙනුවට ඉංග්‍රීසි වචනේ පාවිච්චි කලාම කැත අඩුවෙනවා කියලා හිතන මානසිකත්වයක් අපිට තියෙන නිසා මේකට booger වලින් හදාගත්ත "බූගරය" කියන වචනේ මෙතැන් පටන් පාවිච්චි කරන්න ඕනේ.

• ඉස්සෙල්ලම නාස් කුහරේ ගවේෂනය කරන්න ඕනේ.
• ඊට පස්සෙ සුදුසු බූගරයක් හොයාගන්න ඕනේ.
• ඊ ලඟ පියවර ඒක ප්‍රවේශමෙන් ගලවා ගන්න එක.
• ඕක පිටතට ගන්න ඕනෙත් ශල්‍ය වෛද්‍යවරයෙකුට උරුම සංයමයකින්, බොහෝම සීරුවට.
• ඉන් පස්සෙ තියෙන්නේ ඕකෙ වර්ණය, (සමහර විට) ගන්ධය, සෑදී ඇති ආකාරය වගේ දේ දැනගන්න ඕක දිහා ඔරවලා, ඇඟිලි තුඩින් මිරිකලා, සියුම් පරීක්ෂාවට, විශ්ලේෂණයට භාජනය කරන්න වෙනවා.
• ඉන් පස්සෙ එන්නේ බූගරය දණ්ඩක් ආකාරයට (boogerbar) හෝ බෝලයක් ආකාරයට (boogerball) රෝල් කරන එක.
• අවසාන පියවර තමයි, ඇඟිලි තුඩින් බූගරය ඈතට විදින එක.

ඔන්න, මේ ලඟම ඉන්න කැණීම් සහ විදුම් ශිල්පිණිය, ඒ පියවර එකින් එක අනුගමනය කරනවා මට පේනවා.
ඔන්න මුලින්ම එයා බූගරාපේෂාවෙන් නාස් කුහරය ගවේෂනය කරනවා. ඇඟිල්ල නාස් කුහරයේ ගැඹුරට යන්න යන්න ඇගේ ඇස් වලට එන්නේ හිස් බැල්මක්, හරියට ධ්‍යානයකට සම වැදිලා වගේ.

අන්න, ඇයට නහයේ කාටිලේජ අතරද කොහෙද ‍රැඳිලා තියෙන බූගරයක් හම්බවෙනවා. ඇය ඒක එලියට ගන්නේ මොළයේ සැත්කමක් කරන ශල්‍ය වෛද්‍ය වරයෙක් වගේ බොහෝම සීරුවෙන්, පරිස්සමින්.  අන්න ඇය ඒක ඇගේ මාපට ඇඟිල්ලයි, දබ‍රැඟිල්ලයි අතර රඳවගෙන රෝල් කරනවා.

ඔන්න ඒ ගමන ඈ ඒක දිහා ඔරවගෙන විශ්ලේෂණයේ යෙදෙනවා.
ටෙෆ්ලෝන්  ක්වොලිටියද?, ලෙදර්  ක්වොලිටියද?, සිලිකෝන් ගම්  ක්වොලිටියද?.
ඉන් පස්සෙ ඒක චූටි බෝලයක් වෙන්න රෝල් කරනවා.
දැන් ඔන්න මාපට ඇඟිල්ලෙනුයි දබෑඟිල්ලෙනුයි O අකුරක් හදලා බූගර බෝලේ මාපට ඇඟිල්ලේ යට පැත්තටයි, දබ‍රැඟිල්ලේ නියපොත්තටයි අතර රඳවනවා.
ඔන්න විදිනවා.

බූගරය ගුවන සිසාරා ජනේලය දිහාට පියාඹනවා.

මේ විදියට දිගින් දිගටම මේ වැඩේ කෙරීගෙන ගියොත්  මොනවා වෙයිද?

මම ශක්‍යතා අධ්‍යයනයක යෙදෙන අතරේ කැණීම් සහ විදුම් ශිල්පියෙක් බවට පත්වුනු බූගර දඩයක්කාරිය තවත් බූගර සොයා බූගරාපේෂාවෙන් ආපහු නාස්ගත වෙනවා.

මේ අතරේ වෙලාවෙන් බාගයක් ගතවූ බව බිත්ති ඔරලෝසුව මට කියනවා.

මම නැවත වතාවක් ශක්‍යතා අධ්‍යයනයට හිත යොමු කරන්න පෙර නිකමට පන්තිකාමරය හරහා ඇස් යවද්දි තවත් හො‍ටු දලුවක් ස්ටැලක්ටයිට්ගේ අඳුරු නාස්කුහරාභ්‍යන්තරයට තවත් තාවකාලික පසුබැසීමක යෙදෙනවා පේනවා.


මට මතක් වෙන්නේ අර 'පොරවදන'.
"You can pick your friends.
You can pick your nose.
But you can't pick your friend's nose." 

බූගර දඩයක්කාරිය තවත් බූගරයක් විදිනවා

ඔන්න මම ශක්‍යතා අධ්‍යයනයට හිත යොමු කරනවා.

• අවස්ථා අංක එක: තව තවත් බූගර ජනෙල් වීදුරු වල වැදිලා ඇලිලා, දිවා ආලෝකය අවහිර වෙලා, කාමරේ එන්න එන්න අඳුරු වෙනවා. මම ගිහින් ලයිට් ඔක්කොම දානවා.
  
• අවස්ථා අංක දෙක:  දෙවෙනි මහලේ ජනේලේ ලඟම තියෙන උස ගස්වල පුංචි පුංචි කුරුල්ලෝ පිරිලා.  උන් වැහි ළිහිණි. ඉංග්‍රීසියෙන් swallows. උන් බලා ඉන්නේ කැණීම් සහ විදුම් ශිල්පිනිය තවත් බූගරයක් ගුවන් ගත කරනකල් බොහෝම ඉවසිල්ලෙන්.  උන් දන්නවා මේ  තියෙන බූගර සැපයුමට අනුව  කාටවත් බඩගින්නේ ඉන්න වෙන්නේ නැති බව. අපේ ශිල්පිණිය විදින බූගරයක් ජනේලෙන් පිටතට පියාඹා ආ සැනින්ම,  අතු උඩ වහලා ඉන්න දාස් ගානක් වැහිළිහිණි ත‍ටු සලා බූගරාභිලාශයෙන් ගුවන් ගත වෙන්නේ බූගරය ගුවනෙදිම ඩැහැගන්න.   ඒක තමයි මෝඩයෝ උන්ට ඉංග්‍රීසියෙන් swallow කියන්නේ!
  
• අවස්ථා අංක තුන: මම ජනේලෙන් එබිලා බලනවා. ජනේලේ ලඟම කොළ පාටට තිබුණු යෝද ගස් තව දුරටත් කොළ පාට නෑ.  ඒවා දුඹුරු පාටයි.  නෑ නෑ. පුස් වර්ගයක් නෙවෙයි.  මේ අපේ කැනීම් සහ විදුම් ශිල්පිණියගේ වැඩ-කිඩ.  ප්‍රශ්ණයක් ඇතිනම් උත්තරයකුත් තියෙනවා කියනවනේ. ඔන්න උත්තරේ ප්‍රශ්ණේ හොයාගෙන ගස් බඩ ගානවා.  දුඹුරු පාට කූඹි හමුදාවක් ගහේ කඳ දිගේ නැගගෙන එනවා. මුලින්ම ආපු එකා ලඟම තිබිච්ච බූගරය කරගහගෙන ආපහු හැරෙනවා.  කූඹි හමුදාවම  බූගරය උස්සාගෙන ගුලට ගෙනියන්න යන කූඹියාට, නැවතිලා පාර ඉඩ දෙන්නේ, හරියට ලංකාවේ පාරක විනීත රියැදුරෝ ගිලන් රථයකට ඉඩ දෙනවා වගේ.

තවත් විනාඩි තිහක් තියෙනවා යකෝ.  මම ආයෙම පාරක් රවුමක් ගහනවා.  අන්තිම පේලියේ ඉඳගෙන ඉන්න බුවෙක් කිඹුහුමක් යවනවා.  ඒක කිඹුහුම් වලින් හොඳම එකක්.  ඒ කිඹුහුමෙන් පිටවෙච්ච ජලවාෂ්ප මීදුමක් වගේ ඒ අවට වසා ගනිද්දී, ආනතව කාමරය ඇතුලට වැටෙන උදා හිරුඑලියෙන් ක්ෂනික දේදුන්නක් මැවෙනවා.

කිඹුහුමේ හිමිකරුවා හො‍ටු පිරුණු නාසය පිටිඅල්ලෙන් හොඳින් පොඩි කරලා මූණ පුරා තවරාගන්නවා.  මම හොරෙන්ම, නොදැනෙන්න බලන්නේ මූණේ හංගොල්ලො, නැතිනම් ගොලුබෙල්ලෝ ඇවිද්දවගේ දිලිසෙන පාරවල් තියෙනවද කියලා දැනගන්න. ඒක එහෙම වෙන්න ඕනේ, හරි නම්.

මම පන්තියෙ ඉස්සරහට ඇවිදගෙන යනවා.  පන්තියෙ හරියටම මැද ඉඳගෙන ඉන්න වාරවිභාග රචිකාව නහය පිහදාන්න ටිෂූ පාවිච්චි කරනවා.  අඩුම ගානෙ එකෙක් හරි හරි දේ කරනවා.  ඒ වුනාට... අම්මෝ!  පාවිච්චි කරලා පෙඟිච්ච ටිෂූ වලින් එයාගේ ඩෙස්ක් එකේ ලාච්චුව උතුරනවා.  බිමටත් වැටිලා.  තව ටිකකින් මම ෂවල් එකක් අරගෙන බිම පාදගෙන පෙඟුණු ටිෂූ සාගරයක් හරහා ප්‍රශ්ණ පත්තර එකතු කරන්න යන හැටි මට මැවිලා පේනවා.

මෙහෙම ගියොත් මේ රස්සාව කරන උන්ට ස්ටේප්ලර් එකකට අමතරව ෂවල් එකකුත් නිකුත් කරයි, කාර්යාලෙන්.

ෂුවර් එකටම මොකක් හරි විෂබීජයක් මේ දවස්වල මේ පැත්තේ කැරකෙනවා.

සීනුව වදිනවා.  වෙලාව හරි.

"Please check if you have written your names and other details on the front page correctly. Stay seated till I collect the last paper."

ලේසර් බැලුම් සහ හො‍ටුමය පරිසරයෙන් මිදුන මම බිම් මහලේ කාර්යාලයට ගිහින් එකතුකරලා කඩදාසි වලල්ලට රිංගවාගත්ත  ප්‍රශ්ණ/උත්තර පත්තර  බාරදීලා අත්සන් කරනවා.

ගුරුකාමරේ පැන්ට්‍රියට යන මම වතුර කරාමේ අරින්නේ මැණික්ක‍ටුවලින් කරකවලා. දකුණු අතේ මැණික් ක‍ටුවෙන් නොබ් එක ඔබලා වමතට යහමින් මිරිකාගත්ත හෑන්ඩ්වොෂ් දියරයත් මට පේන්නේ හරියට හො‍ටු වගේ.

 වාරණයෙන් තොර සිතුවිලි.

නිර්මාණයකි.
Originally published @ HeyDude in English Language.
Simulblogged @ මට හිතෙන හැටි for WordPress Lovers.