96.◘කො◘ටු◘කො‍◘ටු◘ කතාවක්. Magic Label Old Arrack & Everlasting Cigarette.

මේකට දාන්න අඳින්නේ මොනවගේ චිත්‍රයක්ද
කියලා තවමත් කල්පනා කරන ඩූඩ්ගේ චිත්‍රයක්. :D

◘කො◘ටු◘කො‍◘ටු◘ කතාවක්.

Magic Label Old Arrack &
Everlasting Cigarette

අවවාදයයි: මෙම ලිපියේ නිකොටීන්, කාබන් මොනොක්සයිඩ්, ඇල්කොහොල් සහ තාර අඩංගු වේ. ප්‍රවේශමෙන් කියවන්න.

"ස්ලා○○○○○○○○○○○○○○○!!!!"

යකඩ වියල් ඇඳේ ඉඳගෙන, මහන මැෂිමේ ලෑල්ල උඩ  එලාගෙන, ටින් ටින් පොතක්කියවමින් ඉන්න මම ඔලුව උස්සලා බලනවා. ඒ එක්කම අම්මා දොරෙන් මතු වෙනවා. තාත්තා කාමරේ දොර ලඟම ගහලා තියෙන බෝල කූඩුව ගාවා හිටගෙන ඉන්නේ, මොන ජාතියෙද කියලා හිතාගන්න අමාරු හිනාවක් මූණෙ රඳවගෙන. තාත්තගේ පාමුල සී-සී කඩ වෙච්ච පිඟානක්. සමහර පිඟන් ක‍ටු ජනේලෙ ලඟ ඉන්න මා ලඟටත් වීසි වෙලා.

"මොකද අනේ උනේ?" අම්මා අහනවා.

"හෙහ්, හෙහ්,  කාලා, පිඟාන හෝදගෙන ඇවිත්, අමතක වෙලා එල්ලුවනේ බෝල කූඩුවේ!" තාත්තා කියන්නේ හිනාවෙවී.

"අනේ අම්මේ, මෙහෙම නම් කල්පනාවක්!" අම්මා කියන්නේ කම්මුලට අත තියාගෙන. ඒ වුනාට යුදමය වාතාවරණයක් කොහෙත්ම නෑ.  අපි බක-බක ගාලා හිනාවෙද්දි, තාත්තම ගිහින් කොස්ස අරන් ඇවිත් පිඟන් ක‍ටු අතු ගානවා.

තාත්තා සිගරට් බීම නතර කරලා දැම්මත්, බීම නම් නතර කරන්න කිසිම උත්සාහයක් දැරුවද කියලා මට හිතාගන්න බෑ. සිගරට් බීම නැවැත්තුවෙත් එක්තරා සිද්දියක් නිසා. හොරෙන් සිගරට් බොන මට, තාත්තා සිගරට් බීම අතහැරීම දරුණු බඩේ පාරක් නිසා, මම තාත්තව විවේචනය කලේ 'තාත්තා අලි යන පාරවල් තියෙද්දි කූඹි යන පාරවල් වහනවා' කියලා.

තාත්තා හැමදාම හැන්දෑවට ෂොට් එකක් දාගෙන එන එකට අම්මා වරින් වර කොක්ක ඇද්දත්, තාත්තා ඔය හුඟක් මිනිස්සු වගේ බීලා වාතයක් වෙනවා නම් මම කවදාවත් අහලා, දැකලා නෑ. නිතරම බිව්වත්, තාත්තා බේබද්දෙක් කියලා මට කිසිදාක හිතිලා නැත්තේ, සාමාන්‍ය බේබද්දන්ගේ අනිවාර්‍ය ලක්ෂණ වන කෑකෝ ගැහිල්ලක්, කුණුහරප කිවිල්ලක් රෙදි උස්සගෙන පාරේ වැනි වැනී යෑමක්, කොකු ඇද ගැනිල්ලක්, පොර ටෝක් දැමිල්ලක් ඇත්තෙම නැති නිසයි.

"අනේ අපේ ජයන්ත මහත්තයා නං බොන්ඩ බොන්ඩ ජෙන්ටල්මෑන්, ඈ," මිනිස්සු කියනවා මම අහලා තියෙනවා. කිව්වත් වගේ, තාත්තා බිව්වම වෙනසකට තියෙන්නේ, පොඩ්ඩක් වැඩි පුර හිනා වෙන එකයි, වචන පොඩ්ඩක් පැටලෙන එකයි විතරයි. එහෙම නැතුව ගෙදර ඇවිත් බඩු පොළොවේ ගැහිල්ලක්, ගෙදර අයත් එක්ක රණ්ඩු වීමක්, ගුටි බැට හුවමාරුවක් අපි දැකලම නෑ. අම්මා කෑ ගහන්න ගත්තොත්, තාත්තා කට වහගෙන එක්කෝ පොතක් හරි පත්තරයක් හරි අතට ගන්නවා, නැතිනම් ටීවී එක බලනවා.

තාත්තගේ රාජකාරි යාලුවොත් ඔක්කොම - අපරාදේ කියන්න බෑ - බොනපාට්ලා තමයි. අම්මට යකාම නැග්ග වෙලාවට, "තාත්තා ඔෆීස් එකේ ආශ්‍රය කරන්නෙත් බේබද්දෝ, ගමේ ආශ්‍රය කරන උනුත් බේබද්දෝ" කියලා දෙහි කපනවා. ඒ වුනත්, තාත්තා ඔෆීස් එකේ යාලුවෝ කට්ටිය එක්ක කෑමකට එහෙම අපේ ගෙදර ආවාම, අම්මා එහෙම කියලා වෙනස් කමක් පෙන්නුවේ නෑ. ලන්ච් එකක් කියන්නේ අනිවාර්යයෙන්ම බෝතල් පාටියකට පස්සෙ වෙන දෙයක් නිසා, අම්මා කට ගැස්ම හෙමත් හදලා දුන්නා. ඒ දවස්වල, ඔය බයිට් වලටම හදන බීෆ් ස්ටූ එකක් තිබ්බා මට දැන් උනත් මතක් වුනාම කටට කෙළ උනන. ස්ල්ල්ර්ර්ර්ප්! ගුඩුස්!

ඔය ලන්ච් අහවල් එකක් තියෙනවා කියන්නේ, මටත් කානිවල් එකක් වගේ තමයි. පාටිය යන වෙලාවට සිගරට් එකක් දෙකක් පන්නා ගන්න, කට්ටියගේ ඇහැ වහලා ෂොට් එකක් දෙකක් ඇන ගන්න එක හෙම මට හෙන 'ඇඩ්වෙන්චර්' එකක්. ඒ ඔක්කොටමත් වඩා කට්ටිය පිටත් වෙලා යනකොට වාහනේ, (හුඟක් වෙලාවට මිට්සුබිෂි ජීප් එකක්) ස්ටාට් කරගෙන මීටර් හැත්තැ පහක් විතර ඈතින් තියෙන හන්දියෙන් ආපහු හරවන් ඇවිත් ආපු පැත්තටම මූණ දාලා නවත්තන්න චාන්ස් එකක් ලැබෙනවා, කට්ටියටම ඩෝප් නිසා.

ඔන්න අදත් එහෙම දවසක්.

එක එක ජාතියේ බෝතල් කීපයක්ම මේසේ උඩ. ගල්, පොල්, VSOA, රොක්ලන්ඩ් ලෙමන් ජින්, බියර් බෝතලයක් දෙකක්, ලෙමනේඩ්.

සිගරට් දෙකක් පන්නාගන්න මම පාරේ නවත්තලා තියෙන ජීප් එකට වෙලා එකක් පත්තු කරගන්නවා. දුම වලාකුල් වගේ නොයන්න පිඹලා යවන්නේ, ගෙදර ඉඳන් බලන කෙනෙකුට පේන්න පුලුවන් නිසා.

තාත්තගේ යාලුවෝ වන හුලද්දූව අංකලුයි, අතපත්තු අංකලුයි පාර දිහාට එනවා. මට දුරටම ඇහෙනවා දෙන්නගේ කතාව.

"ඔය රොක්ලන්ඩ් ජරාව බොන්ඩෙපා බං. ඇටත් දිරනවා ඕකට. බීපංකො මේ අපි වගේ ගල්."

"මේක ලෙමන් ජින් බං. ශාකසාර."

මම සිගරට් එක පහතට කරලා අත ලෙලවමින් ඉන්නේ දුම  අතුරුදහන් කරන්න. ජීප් එක පහු කරගෙන හන්දියේ කඩේ පැත්තට යන දෙන්නා, මූණ ඇඹුල් කරගෙන ආපහු හැරෙනවා. ජීප් එක කිට්‍ටුවට එද්දි ඩ්‍රයිවිං සීට් එකේ ඉඳගෙන ඉන්න මාව දකින්නේ හුලද්දූව අංකල්.

"මේ කඩේ වහල නේද පුතා?"

"ඔව් අංකල්, ඇයි?"

"සිගරට් පැකට් එකක් ගන්ඩ පැටියෝ."

"අර වංගුවෙන් එහා නම් කඩයක් තියෙනවා අංකල්."

"අනේ කොල්ලෝ, බයික් එක අරං ටාර් ගාලා ගිහින් සිගරට් පැකට් එකක් ගෙනත් දෙන්න පුලුවන්ද හොඳ පුතා වගේ."

ස්ථානෝචිත ප්‍රඥාව අහවල් එක මට බිල්ට්-ඉන්.

"අනේ අංකල් ඒකේ හුලං බැහැලනේ. ප්‍රශ්නයක් නෑ. දෙන්නකො යතුර. මම මේකෙම ගිහින් අරං එන්න. අර පේන වංගුවෙන් එහා පැත්තේ."

බීලා හිටියත් අංකල් ටිකක් අදිමදි කරනවා.

"පුතාට වයස කීයද?"

"දහ අටයි අංකල්." මම ඇඟට පතට නොදැනි කියන්නේ අවුරුදු දෙකක්ම ගෙඩි පිටින් අතින් දාලා.

"පුතාට පුලුවන්ද? එක්කො බහින්නකෝ මමම ගිහින් අරං එන්න." අතපත්තු අංකල් කියනවා.

"අයියෝ අංකල් මොනවද මේ කතා. මට ඩ්‍රයිවිං පුලුවං. මෙන්න මෙහාට දෙන්න ඕක."

"උඹේ තාත්තා මගේ ඔලුව කයිද දන්නෙත් නෑ," කියන අතපත්තු අංකල් යතුර එලියට ගත්තත්, ඇස් වල තියෙන්නෙ අවිනිශ්චිත බවක්.

"අයියෝ, මෙන්න මෙහෙ දෙන්න අංකල් ඔන්න ඕක." කියන මම යතුර ඩැහැගන්නවා."

යතුර කරකවලා එන්ජිම පණගන්වන මම වහාම පිටත් වෙන්නේ අංකල් අදහස වෙනස් කරයි කියලා බයට. දරුණුම වර්ගයේ, සුවකල නොහැකි රතගායකින් පෙලෙන මම, ලැබිච්ච අවස්ථාවෙන් උපරිම ප්‍රයෝජනය ගන්න වංගුවෙන් එහා පැත්තේ තියෙන කඩේ ලඟ නතර නොකර, සිගරට් අරගන්න  තව කිලෝමීටර් පහක් විතර ඈත කඩේකට යනවා.

පාටිය ඉවරවෙන්න කලින් අම්මා කෑ ගහන නිසා කට්ටිය කෑමට යනවා. බෝතලේ ඉවර කරන්නම ඕනෙයි කියන නීතිය මේ පාටිවලට අදාල නැති නිසා, බෝතල් කොට ඉතුරු වෙනවා. කට්ටිය කෑම කන්න සෙට් වෙද්දි, මම කාගෙත් ඇහැ වහලා, හොරෙන් ෂොට් එකක් දෙකක් වනා ගන්නවා. හදිසියේ කවුරු හරි දැක්කත් කට්ටිය හිතන්නේ මම බයිට් කකා ලෙමනේඩ් බොනවා කියලා. ඒ මදිවට වීදුරුත් දුඹුරු පාට සෙට් එකේ ඒවා.

තාත්තා පාටියෙන් පස්සේ බෝතල් කොට වහලා, ලියන මේසේ පිටිපස්සේ තියෙනවා මම බලා ඉන්නේ හො‍රැහින්.

♣  ♣  ♣  ♣  ♣

ලොකු අයියා ඇවිත්.

තාත්තගේ අක්කගේ පුතා වන ලොකු අයියා කොච්චර ලොක්කා වුනත් තාත්තා ඉස්සරහා සිගරට්එකක්වත් බොන්නේ නෑ.  තාත්තගේ ලියන මේසේ උඩ නවකතා පොත් හොයන ලොකු අයියා අරක්කු කොට දකිනවා.

"යකෝ මේ තියෙන්නේ බඩුනේ! පන්නං එනවකෝ වීදුරුවක්."

"ලොක්කයියේ, ඕක බොන්ඩෙපා ඕයි. තාත්තට මාට්‍ටු වෙයි."

"තමුසේ පැහෙන්නැතුව වීදුරුව අරං එනවකෝ."

මම කුස්සියෙන් වීදුරුවක් ගේන්නේ ටී ෂර්ට් එක අස්සේ හංගගෙන. අයියා කාරයා හැම බෝතලෙන්ම ටික ටික දාලා කොක්ටේල් එකක් හදනවා.

"තමුසේ හෙම බොන්න පුරුදු වෙන්ඩෙපා. ඔය සිගරට් එකක් බිව්වා වගේ නෙමෙයි මේක."

මාත් එක්ක හොරෙන් එකට සිගරට් බොන ලොක්කයියා කියද්දි මම අහක බලා ගන්නවා.

♣  ♣  ♣  ♣  ♣

ඇඟිලි දෙකේ හීනි ෂොට් එකක් දාගන්න හිතන තාත්තා බෝතලේ උස්සලා ජනේලෙන් එන එලියට අල්ලලා බලලා සාලෙ මාත් එක්ක ඉඳගෙන චිත්‍රකතා පත්තර බලන ලොකු අයියා දිහා සැකමුසු බැල්මක් දානවා.  ලොකු අයියා, මේ මොකුත් නොදැක්ක ගානට, ජනක රත්නායකගේ චිත්‍ර වල ගුණාගුණ කියනවා. තාත්තා මොකුත් නොකියා හීනි ෂොට් එක වත් කරගෙන, බෝතලේ ආපහු උස්සලා බලලා, අරන් තියනවා.

ලැජ්ජා නැති කම මහ මුදලිකමටත් ලොකුයි. ලොක්කයියා එදා හවසත් කොක්ටේල් පාරක් දානවා. මේකා මේක හොරෙන් බොන එකක් වුනත් බොන්නේ බොහෝම සැපට පු‍ටුවේ වැටිලා නිකං ලෝඩ් පකීර් වගේ.

"ලොකු මාමා අමුතු බැල්මක් දැම්මා තමුසේ දැක්කද?"

"ඒක තමයි අයියේ. දැන් එක්කො තමුසේ මාට්‍ටු වෙනවා. එක්කො අහක ඉන්න අහිංසක මාව මාට්‍ටු වෙනවා."

"තමුසේ පැහෙන්නැතුව ඉන්නවා."

♣  ♣  ♣  ♣  ♣

තාත්තා ජනේලෙන් වැටෙන එලියට බෝතලේ අල්ලලා හොඳට බලනවා මට පේන්නේ, හුලඟට ඉස්සෙන දොර රෙද්ද අතරින්. මේ පාර තාත්තගෙ මූණට තරමක් සීරියස් පෙනුමක් එනවා මට පේනවා.

"මේ බෝතලේ තියෙන බීම වාෂ්ප වෙනවා වද්ද?" තාත්ත උස් හඬින් කියන්නේ ලොක්කයියා දිහා සැක මුසුව බලමින්.

"තාත්තෙ, ඇල්කොහොල් වාෂ්පශීලියි නේද කොහොමත්?" මම කියනවා.

"ම්හ්ම්, ඒ වුනාට මේක වාෂ්පවෙලා තියෙන සීඝ්‍රතාවය නම් මට ඇල්ලුවේ නෑ."

"ඒ කිව්වේ තාත්තේ?" මම අහන්නේ අහිංසකත්වයේ ප්‍රතිමූර්තියක් වගේ.

මේකෙ මට්ටම ඊයේ හවස තිබ්බට වඩා අඟලක් විතර පහත බැහැලා. ලේබල් එකට අනුව කියන්න පුලුවන්."

මගේ මොලේ ක්‍රියාකරන්නේ ඕවර් ඩ්‍රයිව් එකේ. මම මොකුත් කියන්නේ නෑ. තාත්තා මං වගේම මේ James Hadley Chase රහස් පරීක්ෂක කතා කියවනවා වැඩියි. මමත් සමහර වෙලාවට දොර ඇරලා දොර බෝලේ ටී ෂර්ට් එකෙන් පිහ දානවා. කුස්සියෙන් පිහියක් ගත්තොත් පාවිච්චි කරලා මිටේ ඇඟිළි සළකුණු ඔක්කොම පිහදාලා තමයි තියන්නේ.

තාත්තා ඒ ගමන ලියන මේසේ යට දකුණු පැත්තේ තියෙන පොත් අහුරන කොටසෙන් පොත් ටිකක් අරන් මේසේ උඩට දාලා, බෝතල් කීපය ඒක ඇතුලට දාලා වහලා අගුල් දානවා.

ලොක්කා මට ඇහැක් ගැහුවත් මම නොදැක්කා වගේ ඉන්නවා.

♣  ♣  ♣  ♣  ♣

ආවුද දාන්න පාවිච්චි කරන පරණ රට අඹ ලෑලි පැකිං පෙට්ටියේ තිබිලා මතුවෙන්නේ විශාල යතුරු කැ‍රැල්ලක්. මම කරන්න ගිය වැඩේ මඳකට නතුරු කරලා, දූවිලි ගැහුන යතුරු කැ‍රැල්ල පරීක්ෂා කරනවා. තාත්තත් එක්තරා කලෙක්ටර් කෙනෙක්. මෙතන එක එක වර්ගයේ, එක එක ප්‍රමාණයේ යතුරු පනහක් විතර තියෙනවා. ඔව් බර්ඩ් යතුරුත් තියෙනවා. එක පාරක්, තාත්තගේ හිතවතෙක් අපේ ගෙදර බෝටර් සයිකල් එකක් දාලා ගියාම, එයා එන්න කලින් ඕක ස්ටාර්ට් කරගෙන පදින්න මේ එකතුවේ තියෙන යතුරකින් පුලුවන් වුනා. ඒ මීට අවුරුදු කීපයකට පස්සෙ.

යතුරු කැ‍රැල්ල ගන්න මම කෙලින්ම ගිහින් නතර වෙන්නේ තාත්තෙගේ ලියන මේසේ ලඟ. මම යතුරු එකින් එක ලියන මේසේ පොත් කබඩ් එකේ යතුරු කටට දාලා බලනවා. සමහර යතුරු වල පීල්ල වැරදියි. පීල්ල හරි අතට තියෙන යතුරු ලොක් එකට බැස්සත් කැරකෙන්නේ නෑ. ටිකකින් මම පීල්ල හරි අතට තියෙන යතුරු විතරක් හොයාගෙන වැඩේ පටන් ගන්නවා. මෙන්න යකෝ මේකට හරියටම හරියන යතුරක්!

මම අවශ්‍ය යතුර පලමුද්දෙන් පන්නගෙන, ඉතුරු යතුරු පෙට්ටියටම දාලා ආපහු එන්නේ වීදුරුවකුත් අරගෙන. මම මුලින්ම බෝතලේ මේසෙ උඩින් තියෙනවා. ඊට පස්සේ අරක්කු ලෙවල් එක  ලේබල් එකේ දෙපැත්තෙම පැන්සලෙන් ලකුණු කරනවා. ඊට පස්සෙ වීදුරුවට ෂොට් එකක් වත් කරලා පැත්තකින් තියලා ලේබලේ සීරුවෙන් ගලවන්නේ හරියට ශල්‍ය වෛද්‍යවරයෙක් මොලේ සැත්කමක් කරන තරම් සැලකිල්ලෙන්. (මේ කාලේ ඇත්තටම ඔය අරක්කු ලේබලේ අද තරම් ලස්සනට ගහන්නේ නෑ. බාල කඩදාසියක බාල තීන්තෙන්  ගහපු ලේබලේ අලවලා තියෙන්නෙත් හරිම නොසැලකිල්ලෙන්. කොටින්ම ලේබලේ කෙලිනුත් නෑ. ‍රැලිත් වැටිලා. මේ ලේබලෙත් ටිකක් උඩට වෙන්න ඇලවිලා තියෙන්නේ. ගම් පවා එච්චර හොඳ නෑ මම හිතන්නේ.) මම ලේබලේ ආපහු බත් ඇට වලින් අලවන්නේ අර දාපු ලකුණු දෙක අලුත් අරක්කු මට්ටමට කෙලින් හිටින්න. ඉන් පස්සේ මම පැන්සල් ඉරත් මකලා දාන්නේ බොහෝම සැලකිල්ලෙන්. බෝතලේ ආපහු කබඩ් එකට යනවා. මම වීදුරුවත් අරන් වත්ත පහලට යනවා.

මගේ Operation Magic Label Old Arrack මෙහෙයුම සාර්ථක බව මම ඊට දින කීපයකට පස්සෙ දැනගන්නවා.

මේ විදියට, මේ ලේබලේ සැක නොහිතා පහලට ගමන් කරන්න පුලුවන් උපරිමයට , පියවර හතරකින් විතර යනවා. ඉන් පස්සෙ එලඹෙන වතුර සාත්තුවකින් මට්ට්ම උඩට ගැනීම දෙපාරකට වඩා කරන්න අමාරු වෙන්නේ රසටත් වඩා පාටේ ප්‍රශ්ණය නිසා. අන්තිම වතාවට බියර් / තේ කහට ඇබින්දකින් වර්ණ ගැන්වීමෙන් අනතුරුව මැජික් ලේබල් පරණ අරක්කු මෙහෙයුම සාර්ථකව නිමාවට පත්වෙන්නේ තාත්තා බෝතලය ඉවර කිරීම නිසා.

♣  ♣  ♣  ♣  ♣

තාත්තා සංඛ්‍යාලේඛණ නිලධාරියෙක් නිසා, සංගණන වැඩ වලට අවට වසම් වල ග්‍රාමසේවකලා (දැන් ග්‍රාම නිළධාරීන්) නිතර එනවා එක-එක උපදෙස් ගන්න. අපරාදේ කියන්න බෑ, කරටි කැඩෙන්න නොගහන ග්‍රාම නිළධාරියෙක් මම දැකලම නැති තරම්. සමහර ග්‍රාම අංකල්ලා ඉස්සරහ දොර ගාවට ඇවිත් කතා කරනකොට, අපේ කුස්සියේ දොර ගාවට එනවා සුවඳ.

දවසක් ඔන්න එක ග්‍රාම අංකල් කෙනෙක් කරටි කැඩෙන්න ගහලා ඇවිත් තාත්තගෙන්  වී පිළිබඳ සංඛ්‍යාලේඛණ ෆෝම් එකක් පුරවන හැටි ගැන උපදෙස් ගන්නවා. මමත් පැත්තක ඉඳගෙන නාටකය නරඹනවා. ටිකකින්, බිබී හිටපු සිගරට් එකෙන්ම තව එකක් පත්තු කරගත්ත ග්‍රාමේ අංකල්, තාත්තට පැකට් එක දික්කරනවා.

"බොන්ඩ සර් සිගරට් එකක්."

"එපා රාළහාමි. බොහොම ස්තුතියි."

"විකාර නැතුව බොන්ඩ සර් එකක්. "

"එපා රාළහාමි, මම සිගරට් බොන්නේ නෑ."

"සර් ඔය බොරුනේද කියන්නේ?"

"මම සිගරට් බීම නැවැත්තුවා?"

"මොනවා? ඒ මොකද? "

මේ යකාට සිගරට් බීම නවත්තපු එකට හේතුව කියනවට වඩා සිගරට් එක අතට ගන්න එක හොඳයි කියලා තාත්තට හිතිලාද කොහෙද, තාත්තා සිගරට් එක අරන් ඇඟිලි අතරේ රඳවා ගන්නවා..

"සර්, ගින්දර?"

"නෑ මම බත් කාලම බොන්නං." කියන තාත්තා, ග්‍රාම අංකල්ට දත්ත එකතු කරන්න ඕනෙ ක්‍රමවේදය ගැනයි, තාත්තා බලාපොරොත්තු වෙන නිර්නායක ගැනයි විස්තර කරන්න ගන්නවා..

ග්‍රාමේ ගියාට පස්සෙ තාත්තා සිගරට් එක එයාගේ මේසේ උඩට විසි කරලා දානවා.

♣  ♣  ♣  ♣  ♣

ගෙදර මම විතරයි. ම්ම්ම්... මමම විතරයි කියන්න්ත් බෑ. මමයි ඔටෝජිල්බාවායි. ඒ කියන්නේ අපේ පූසා.

අපේ ගෙදර හිටිය සත්තුන්ට සිරාම නම් තමයි තිබුනේ. ඒ සිරා නම් දාන්නේ මමමයි. එක පාරක් හිටපු හාවෙක්ගේ නම වික්ටෝරියා 203. ඒක මම අහලා තියෙන, නමුත් බලලා නැති (හින්දි) ‍ෆිල්ම් එකක නමක්. පස්සේ හාවා අකාලේ මැරුණා. අපේ අම්මා කිව්වේ, ඌ එකත් එකටම මැරෙන්න ඇත්තෙ, ඌට මම දාපු නම උහුලාගන්න බැරුව වෙන්න ඇති කියලා.

ඔටෝජිල්බාවාට නම් වැ‍ටුනේ අපිට ගනං උගන්නපු ලොකු විතාන සර්, අපි හැම එකාටම,  කටට එන මොකක් හරි නමකින් ආමන්ත්‍රණය කරපු නිසයි. (මේකත් ඒ කාලෙට ගැලපුනාට, දැන් නම් කිසිසේත් නොකල යුතු වැඩක් )

"ඒයි, ඔටෝජිල්බාවා!" කියන එක නිතර අහන්න ලැබෙන නමක් නිසා මම අලුත් පූසට දැම්මා ඒ නම්. නමුත් සම්පූර්ණ නම උච්චාරණය කරන්න අමාරු නිසා කාලයක් යනකොට 'ජිල්බාවා' හැලිලා මූ නිකම්ම 'ඔටෝ' වුනා. "අන්න ඔයාලැයි ඔටෝ අර කඩේ ලඟ හිටියා," කියලා අහල පහල කෙනෙක් කිව්වාම, අපි ඉන්න තැනම ඉඳන් "ඔටෝ-ටෝ-ටෝ-ටෝ-ටෝ-ටෝ-ටෝ-ටෝ-ටෝ" කියලා කෑ ගහනවා.  මූ නැට්ට උස්සගෙනදුවගෙන දුවගෙන එන්නේ විදිල්ල වගේ. මුගේ නම මම බිත්තියේ රතු පැස්ටල් එකකින්  ලොකු අකුරෙන් AUTOJILLBAVAH කියලා ලියලත් තිබ්බා.

ඉතින් ගෙදර ඉන්නේ ඔටෝජිල්බාවායි මමයි විතරයි. මම තාත්තගේ මේසේ පෑඩ් එක උඩ තියාගෙන වෝක්ස්වාගන් බීටල් එකක් අඳිනවා. පූසා මේසේ යට දෙබොක්කාවේ. මම උගේ ඇ‍ඟේ කකුල් තියාගෙන ඉන්නේ. මට හිත එකඟකරගන්න අමාරු ගතියක් තියෙනවා.

මේසේ උඩ තියෙන සිගරට් එක මට මහා වදයක්.
Real pain in the ass.
Sorry, Pain in the lower regions!

මගේ හිතත් එක්ක මම අරගලයක්. මේක බොනවද නැද්ද? තාත්තාට මේ සිගරට් එක මතකද? අමතක නම් වැඩේ ගොඩ. මතක තිබ්බොත් අහන්න පුලුවන් කෝ මෙතන තිබ්බ සිගරට් එක කියලා.  එහෙම වුනොත් ලෙඩේ. මම ආපහු කාර් එකට හිත යොමු කරනවා. කාර් එකට දාන්නේ, අලුත්ම බීටල් එකට ආපු මහත, රවුම්, ටේල් ලයිට් සෙට් එක.

මට හිතන්න අමාරුයි මේ සිගරට් එකත් එක්ක.

හොරෙන් සිගරට් බිව්වත් මගේ බ්‍රෑන්ඩ් එක ගෝල්ඩ් ලීෆ්. මේක බ්‍රිස්ටල් එකක්. ඒත් මට මේක මෙතන තියාගෙන ඉන්න අමාරුයි. මම සිගරට් එක තල්ලු කරනවා මේසේ මැද්දේ පිටපස්සට වෙන්න ඉස්සරහට දික්වෙලා තියෙන තට්‍ටුව යටට. Out of site, Out of mind!

මේක හරියන්නේ නෑ. Absence makes the hearts grow fonder. ඇහැට නොපෙනුනත්, සිගරට් එක ප්ලයිවුඩ් ලෑල්ල හරහා විකිරණ නිකුත් කරනවා මාව වරදට පොළඹවා ගන්න. මම, ඕනෙ මගුලක් කියලා සිගරට් එකත් අරන් සාලෙට යනවා. ගිහින් බුදු පහණ ලඟ තියෙන ගිණි පෙට්ටියෙන් සිගරට් එක පත්තු කරගෙන මිදුලට ගිහින් වින්ඩෝ බොක්ස් එකක් ඇතුලේ ඉඳගෙන සිගරට් එක බොනවා. මාර ආතල් එකක් දැනෙන්නේ.

සිගරට්  එක ඉවර කරන මම ජනේලෙන්ම පැනලා, ආපහු කාරෙක අඳින්න යනවා.

තාත්තා එන්න තව පැයක් විතර තියෙනවා. තාත්තට සිගරට් එක නැති බව නෝට් වෙයිද?

කරන කලට පව් මිහිරිය මීසේ.

හිතත් එක්ක කරන දීර්ඝ අරගලයකට පස්සේ, මම, මගේ පොකට් මනි වලින් සිගරට් එකක් ගෙනත් තියන්න තීරණය කරනවා.

මේ විෂම චක්‍රය දිගින් දිගටම සති ගනන්, මාස ගනන් ක්‍රියාත්මක වෙනවා.
මේ විදියට, මේ සිගරට් එක බොන ගානේ, මම අලුතින් සිගරට් එකක් ගෙනත් තියනවා.  අර ග්‍රාමයා කරපු වැඩේනේ මේ! මාස කීපයකට පස්සෙ හරිනම් හුලං වැදි වැදි තිබිච්ච මේ සිගරට් එකේ දුඹුරු පාට පැල්ලම් වැටිලා සවුත්තු  වෙලා තියෙන්න ඕනෙ වුනත්, මේ සිගරට් එකේ නැවුම් ගතිය පුදුම සහගතයි.

මේක මට මහම මානසික වදයක් වෙලා. මට ග්‍රාම අංකල් එක්ක පුදුම තරහක් යන්නේ. මම කල්පනා කරනවා මොකද කරන්නේ කියලා.

මට පහල වෙන්නේ විශ්වකර්ම අදහසක්. මම සිගරට් එක රෝල් කරනවා  අර ප්ලයිවුඩ් තට්‍ටුව යටට. දැන් තාත්තට සිගරට් එක මතක් වෙලා හෙව්වත් "ඇයි තාත්තේ ඔය තියෙන්නේ ඔතන," කියලා පෙන්නන්න පුලුවන්. සතියක් බලලා ඒත් තාත්තට අමතක වුනොත් මේක බීලා දාලා, මේ කරදරෙන් මිදෙනවා.

අන්තිමට වැඩේ වෙන්නේ එහෙමයි. නමුත් අන්තිමට මම ඒ කරදරෙන් මිදිලා වැඩේ ගොඩ දාගන්නකොට බ්‍රෑන්ඩ් එක ගෝල්ඩ් ලීෆ් වුනත් මම බ්‍රිස්ටල් අරන් තියෙනවා බර ගානක්, මේක රිප්ලේස් කරන්න.

♣  ♣  ♣  ♣  ♣

පලි: මේ අරක්කු හා සිගරට් ප්‍රොමෝට් කිරීම සඳහා ලියන ලද ලිපියක් නොවේ. මතක මාවත් ඔස්සේ යමින් යොවුන් වියේ අත්දැකීම් සමූහයක් ඒ ආකාරයෙන්ම ඉදිරිපත් කලා පමණි.

මේ මම සිගරට් බීම නවත්තපු හැටි. "ඉතින් ආයුබෝවන් දුම් වැටිය මරු"

මේ මම කරටි කැඩෙන්න ගැහිල්ල නවත්තපු හැටි. " “යකෝ ෂර්, අපි ෂර්ගෙ බර්ත්ඩේ එකට මොනා අරි කරන්ඩෙපෑ බං!”

Simulblogged @ මට හිතෙන හැටි for WordPress Lovers.