157. “ඌ අපේ බැජ් එකේ එකෙක් මචං.” එන්න ගොඩ දාන්න ඉංග්‍රීසි!

“ඒයි, මටත් ඉංග්‍රීසි ටිකක් කියාදීපංකො.”
 
“ඒ මොකද උඹට හිතුනෙ මේ හදිස්සියෙ ඉංග්‍රීසි ඉගෙන ගන්න?”

 “කඩ්ඩ බැරුව සෑහෙන කේස් වෙනවා බං. දැං අපේ පොඩි උං හෝම්වර්ක් එකක් ඇහුවත් ගොඩ දාගන්න බැරි වුනාම ඒකත් හෙන ප්‍රශ්ණයක්නෙ. ඔය වගෙ එකී නොකී ප්‍රශ්ණ වැලයි බං.”


මේ දෙබස ගියේ මාත් එක්ක කොට අදින ඉස්කෝලෙ වැඩ කරපු ගමයායි මායි අතර. ගමයා ජ්‍යේශ්ඨ අංශ ප්‍රධානියා. මම ඩෙපියුටි. දෙන්න එක්ක කරන නරක වැඩක් තමයි සිගරට් බොන එක. අර හොරි බනිස් කතාව උනෙත් ඔය වගෙ වෙලාවක. ඉතින් දෙන්න එක්ක පාර පැනලා බේකරි කඩෙන් හොරි බනිස් කාලා, ප්ලේන්ටී එකත් ගහලා, ආයෙම පාර පැනලා, අනිත් කඩෙන් කැහි කූරු දෙකකුත් අරගෙන, කඩේ ඉස්සරහම හිටගෙන බිබී ජීවිතය ගැන කතා කරනවා. සිගරට් බීම නරක වුනත් මේකෙන් අපි දෙන්න සෑහෙන්න එකිනෙකාව හඳුන ගත්තා. එක එක මාතෘකා ඕස්සෙ සෑහෙන දුර ගියා. ගමයා සිංහල උපාධිධාරියෙක්. සමාජ අධ්‍යනයනයි, සිංහලයි තමයි ඉගැන්නුවෙ. අප්සෙට් එක, ඒක ඉංග්‍රීසි අතහැරලා කරපු උසස් අධ්‍යාපනයක් වීමයි. ඒකයි ගමයා අරවගෙ ඉල්ලීමක් කරන්න හේතුව.

“මෙහෙමයි මචෝ. උඹට පන්තියක් දාලා වගේ නං උගන්නන්න බෑ. උඹ දවසකට එක වාක්‍යයක් ඉගෙන ගනින්. ඒක හරියට දිගටම කලොත් ඒ ඇති.”

“ඒක හොඳ අදහස. උඹ මගෙ අඩුපාඩු දැක්කොත් හදන්න ඕනෙ.”

“අන්න ඒක නම් කරන්න උඹේ අවසර ඕනෙ. මොකද සමහරු කැමති නෑ අඩුපාඩු පෙන්නලා දෙනවට.”

“අන්න අන්න. මට ඕනෙ මගේ අඩු පාඩු හදා ගන්න. උඹ වැ‍රැද්දක් දැක්ක ගමන් මට කියන්න ඕනෙ.”

“හරි එහෙනම් මේ මොහොතේ සිට ක්‍රියාත්මකයි, හරි.?”

“හරියට හරි. ඔන්න යටින් අත්සනුත් කලා, හරි?”

එතකොටම එතනින් ගිය රතු පාට මොන්ටෙරෝවක් පොඩ්ඩක් ඉස්සරහට ගිහින් නවත්තලා රිවර්ස් කලා අපි ලඟට. වීදුරුව පහත් වුනා.

“හලෝ මචං ගමයා..”
 
“ආඩේ මචං සේරෝ.. යකෝ දැක්ක කල්. කොහොමද ඉතිං?”

“අපිත් ඉන්නවා බං උඹලගෙ පිහිටෙන්.”

“අනේ පලයං ඩෝ යන්න. අපේ පිහිටෙන්…”

කියපු ගමයා හිනාවෙලා යාලුවව මටත් අඳුන්නලා දුන්නා.

“මේ සේරා මචං මූ ඉස්සර ඉඳන්ම ඔය වගෙම ලෝකෝත්තරයා..”

තව පොඩ්ඩක් කතා කරපු සේරා පාවෙලා ගියා මොන්ටෙරෝවෙ වීදුරු වහගෙන. කාලේකින් හමුවුනු යාලුවා ගමයගෙ හිතට සෑහෙන සතුටක් ගෙනාපු බව පෙනුනා මූන පුරා ඇඳුන හිනාවෙන්ම.

“ඕකා අපිත් එක්ක කැළනියෙ බං හිටියෙ. අපේ බැජ් එකේමයි.”

“ඒ වුනාට උඹ තාම බස් එකේ යනවා, ඌ මොන්ටෙරෝ එකේ යනවා.”

ඒකට ගමයාට හිනා ගියා.

“සේරා ඉස්සරත් හෙන බිස්නස් මයින්ඩඩ් තමයි බං.

“මේ, ගමයෝ”

ගමයා මං දිහා බැලුවා.

“මං උඹේ පළවෙනි වැ‍රැද්ද පෙන්නන්නද?”

“හහ්, හහ්, හදපං මචං, බිස්නස් මයින්ඩඩ් කිව්ව එකවෙන්නැති.”

“නෑ. ඌ උඹේ බැජ් එකේ වෙන්න බෑ මචං.”

“එහෙනං?”ගමයා විමතියෙන් මා දිහා බැලුවා.

මෙන්න බැජ් එකක්!

මෙන්න අපේ බැජ් එකේ පොරවල්!

බැජ් එක කියන්නෙ බං ලාංඡනයක්නෙ. ඔය යුනිෆෝම් එකේ හෙම ගහගෙන ඉන්නෙ.”

“හ්ම්ම්ම්”

“ඉතින් ඕකෙ කී දෙනෙකුට ඉන්න පුලුවන්ද ඔය වගෙ ඉඩක?”
  ගමයාට හිනා.

කී දෙනෙකුට ඉඩ තියෙනවද මේ බැජ් එකේ?

හැමෝම කියන්නෙ බැජ් එක කියලා තමයි බං.”
 
“යකෝ, හැමෝම කිව්වට යමක් නිවැරදි වෙන්නෙ නැ.”

“හරි මොකක්ද එතකොට හරි වචනෙ?”

“බැච් එක. අරූ උඹලගෙ බැච් එකේ. B-A-T-C-H.
අනිත් වචනේ බැජ් B-A-D-G-E.”

“යකෝ මං ඕක දැනං හිටියෙ නෑනෙ.”

“උඹ විතරක් නෙවෙයි හුඟ දෙනෙක් එහෙම තමයි කියන්නෙ.”

“තැංක් යූ මචං, ඈ.”

“වෙල්කම් මචං”






. Originally published @ මට හිතෙන හැටි.