දැන් අපි අපේ ළමයින්ට පළතුරු කවන්න පුදුමාකාර සටනක් දෙනවනෙ.
එයාලා
පළතුරු ඇරෙන්න ඕනැම කෘතිම ආහාරයක්, තුන් වේලටම රස කර කර කයි, ඉඩ දෙනවා නම්.
පොටේටෝ චිප්ස්ද, ෆ්‍රයිස්ද, ටිපි ටිප්ද, කොකා කෝලාද, රෙඩ් බුල්ද ඕනැ එකක්,
ඕනැ වෙලාවක ඔට්‍ටුයි.
නමුත්
පළතුරු අනිවාර්ය කරලා තියෙන නිසා, වැඳලා වගෙ තමයි කවා ගන්න වෙලා තියෙන්නෙ.
ඇහැ ගහගෙන හිටියෙ නැත්තම්, ශීතකරණයෙ හංගන්න බලනවා. කෑ ගැහුවම වෙන විකල්පයක්
නැති නිසා, මූණ ඇඹුල් කරගෙන, තිත්ත කසායක් බොනවා වගෙ අප්පිරියාවෙන් ගිල
දමනවා. හරියට මම ඉස්සර කරවිල කෑවා වගේ.
මේත් පෝල් ජෙනිංස්ගෙ කෙටි කතාවක්. සරළ කතාවක් වගේ පෙනුනට එහෙමමත් නෑ.
෴හොර ඇල්ලීම - ExPoser෴
අපේ
පන්තියෙ ඉන්නවා සල්ලිකාර, දල කාර කොල්ලෙකුයි, කෙල්ලෙකුයි. කෙල්ල සැන්ඩ්‍රා
මොරිස්. කොල්ලා බෙන් ෆොක්ස්. දෙන්නම අලි වංසෙන් තමයි ඉන්නෙ. දෙන්නම
හිතා ඉන්නෙ අපි උන්ගෙ අත පල්ලෙං වැටිච්ච උං කියලා. උන් දෙන්න ඉස්කෝලෙ එන්නෙ
නැව් වගෙ තඩි කාර් වල. ගෙවල් මාලිගාවල් වගේ. දෙන්නම සද්දෙ වහගෙන, හරියට
අපි නැති ගානට උන්ගෙ ලෝක වල ඉන්නෙ. මම හිතන්නෙ ඕකුන් දෙන්නම මං වාගේ මැර
වැඩ කරන හිපා‍ටුවොත් එක්ක පැටලෙන්න අකමැතියි.
බෙන් ෆොක්ස් හැම තිස්සෙම දාං ඉන්නෙ අලුත්ම ෆැෂන් එකේ අස්ප ගනං ජිම් ෂූස්. ඌ හිතන්නෙ උගෙ රන්වන් කොන්ඩෙයි, නිල් පාට ඇසුයි නිසා ඌ හෙන නළුවා කියලා. හිතේ ඇති! මට නං ඕවගේ එවුන් ගැන පව් කියලා හිතෙන්නෙ, නලුවෝ වගේ ඉන්න කන කට්ටට.
හිරුණිට
මොරයා
මුලින්ම මට දුන්නේ උගේ පොල් අඩියක්. මම වැඩි ආයාසයක් නැතුවම පහත් වුනා.
උගේ දෙවෙනි එකත් ඒ වගෙම ගොං, පොල් අඩියක්. ඒකත් අමාරු එකක් නෙවෙයි. මම පහත්
වුනාම, එකත් මගෙ හිස් මුදුනට පවන් සලාගෙන නිදහසේ ඇදිලා ගියා. නමුත් වැදුනා නම්
හාන්සි තමයි.
මේ
මොහොතෙ, මම මේ ඉස්කෝලෙට අලුත්ම අත්දැකීමක් වන බොක්සිං පන්ච් එකක් එල්ල
කලා නිරාවරණය වෙලා තියෙන මොරයගෙ බඩට විදුලි වේගයෙන්. මොරයාගෙ හුස්ම
වූ...ෂ් හඬකින් කටින් එලියට ගැලුවා. අධි වේගයෙන් මගෙ දෙවෙනි වමත් පාර
මොරයගෙ පැතලි, පලල් නාසය සමතලා කලා. මොරයා කවදාවත් එහෙම වේදනාවක් අත් විඳලා
නැතිව ඇති.
අනිත් උන් කෑගහනවා මට ඇහුනා.
"ඒයි මෙහෙ වරෙල්ලා, මේ බලාපල්ලා. මූ හුලං ගහනවා!"
කට්ටිය වට වුනා.
ඒ මම කොට අදින ඉස්කෝලෙ උගන්නන කාලේ. චිත්‍ර ඉගැන්නුවෙ නාලන්ද කියලා අනවර්ත නාමයක් තිබ්බ බුවෙක්. නේරු කිව්වම සරනේරුද කියලා අහන්නෙ පොර තමයි. මියුරල්
හෙම ලෙසටම කරනවා. ඔන්න ඉස්කෝලෙ බිත්තියෙත් එකක් කරල තියෙනව මම දැක්කා ගිය වෙලාවක.
මොකක්දෝ දානෙකට මාලු ගන්න, පොර තව බුවෙක් එක්ක ගිහින් පට්ට පාන්දර මාලු මාකට්
එකට. (කොයි එකටද කියලා අහන්න එපා, කියන්නෙ නෑ) බලන බලන පැත්තෙ ඉන්නෙ
මරුමුස් ඩයල් හින්දා, අපේ ඩයල් දෙක කිට්ටු කලාලු රෙද්දයි හැට්ටෙයි ඇඳපු,
තරබාරු, මාලු විකුනන අක්කා කෙනෙක් ලඟට.
මෙවර ඔබ රස විඳින්න යන්නේ පෝල් ජෙනිංස් ලියපු කතාවක්. ඇන්ඩි ග්‍රි‍ෆිත්ස් වගේම ඔහුත් ඕස්ට්‍රේලියානු ලේඛකයෙක්. ඇත්තෙන්ම උපතින් බ්‍රිතාන්‍ය ජාතිකයකු වූ ඔහු, වයස අවුරුදු හයේදි, බ්‍රිතාන්‍යයේ ඉඳලා පවුල පිටින් ඕස්ට්‍රේලියාවට සංක්‍රමණය වෙද්දි, ඔවුන්ට ගමන් වියදම ගියේ පවුම් දහයයි. ඉතිරිය ඕස්ට්‍රේලියානු රජය දැරුවා.
පෝල් ජෙනිංස් මගේ ප්‍රියතම ලේඛකයෙක්. නැවතත් මම මේ උත්සාහ කරන්නේ, මම රසවිඳි දෙයක් මා ලඟම රඳවා නොගෙන, ඔබත් සමඟ බෙදා ගන්නයි. මෙවර මේ කතාව කියවෙන්නේ නව යොවුන් දැරියකගේ ඇසින්. ප්‍රථම වරට.
ඔව් ප්‍රථම වරට. මම හිතන්නේ පෝල් ජෙනිංස්ටත් මටත් දෙන්නටම අලුත් දෘෂ්ඨි කෝණයක් මේක. මම භාෂාව නැවතත් පොඩ්ඩක් වෙනස් කලා දැරියකට ගැලපෙන්න. ඇන්ඩිගේ භාෂාව මේකට හරි යන එකක් නෑනේ නේද?
එහෙනම් මෙන්න කතාව.
බලංගොඩ කුලී නිවසේ ඉස්තෝප්පුවෙ බිම
පෙරලිලා, ටෝච් එක කෑලි කෑලි වලට ගලවමින් හිටිය කුඩා හෙන්රිබ්ලොග්වෝකර්, ටෝච්
බල්බ් එක කටේ දාගත්තෙ මොන එකකටද කියන දෙයියෝ තමයි දන්නෙ.
කොහොම හරි, බල්බ්
එක දිවෙන් පෙරලමින්, ටෝච් එකේ පිටිපස්සෙ මූඩියේ ස්ප්‍රිං එක එලියට අදින කොටම,
අත වැදිලා එක බැටරි කෑල්ලක් රෝල් වේගන, රෝල් වේගන ඈතට ගියා. බ්ලොග්වෝකරුත් බැටරිය පස්සෙන් රෝල් වේගන, රෝල් වේගන, ගිහින් බැටරිය අල්ල ගත්තත්, බල්බ් එක තව දුරටත් කටේ නැති බව එක පාරටම තේරුනා.
එතකොටම ඔතනින් යන්න ආපු අම්මා,
“අයියෝ මේ ලමයා ටෝච් එක කෑලි කෑලි කරලනෙ” කියලා ගේ ඇතුලට යනකොටම බ්ලොග්වෝකර් කට හඬ අවදි කලා.
“අම්මේ!”
අම්මා නැවතිලා ප්‍රශ්නාර්ථයක් මූණේ තියාගෙන බැලුවා.
“අම්මේ, බල්බ් එක…”
“බල්බ් එක බින්දා?”
“නෑ අම්මෙ, බල්බ් එක ගිලුනා.”
“මොකක්?”
දැන් ඔයා හොඳටම දුර්වල වෙලා, අමාරුවෙන්නේ ඉන්නේ ... ඊට පස්සෙ, ඔයා ගිලෙන්න ඔන්න-මෙන්න ඉන්නකොට ඔයා දකිනවානේ, තල්මසෙක්.
මොනවා? මතක නෑ? එහෙනම්...
මෙන්න පළවෙනි කොටස.
මෙන්න දෙවෙනි කොටස.
ඉතින් ඊට පස්සේ...
* තල්මසා ඔයාව ගණන් ගන්නේ නැති නම්, යන්න 20ට.
* තල්මසා ඔයාව ගිල දානවා නම්, යන්න 21 ට.
20.
තල්මසා ඔයාව ගණන් ගන්නේ නෑ... ඌ ඔයාව පහු කරගෙන යනවා. ඒ වුනාට උගේ පිටිපස්සෙන් මතුවෙච්ච මෝරා, එහෙම කරන්නේනෑ.
ඌ 'හව්' ගාලා ඔයාව හපනවා, දෙකටම කැඩෙන්න.
ඔයා මැරෙනවා.
