17. අලි මංකඩක අතරමංව! / Yala Adventure.

සපත්තු පාලම මැදදි  මම සුක්කානම වමට කැපුවෙ,  පාලම මැද්දෙ කොන්ක්‍රීට් එක පාත් වෙලා වතුර පිරිලා තිබ්බ නිසා වම් පැත්තට බරව යන්න . එක පාරටම  මහා හඬක් නඟමින්  වෑන් එක වමට ඇල වුනා . වෑන් එක ඇතුලෙ ඉන්න සමහරු කෑගැහුවා යටි ගිරියෙන්. මම දොර ඇරගෙන බහින කොටම මට තේරුනා, මම ඉන්න පැත්ත අනිත් පැත්තට වඩා සෑහෙන්න උස බව. ඉස්සරහ දකුණු පස රෝදෙත් අසාමාන්‍ය විදියට පිටතට නෙරලා තිබ්බ බව මම දැක්කා. 

මම වාහනේ ඉස්සරහින් ගිහින් බැලුවා වෙලා තියෙන හානිය. බම්පර් එකේ  වම් පැත්ත කොන්ක්‍රීට් එකට හේත්තු වෙලා. වම් පැත්තෙ ඉස්සරහා රෝද කොන්ක්‍රීට් එකෙන් කුට්ටියක් කඩාගෙන පහලට වැටිලා. ලෝවර් සස්පෙන්ෂන් ආර්ම් එක  උඩ තමයි වාහනේ සමබරව තියෙන්නෙ.  කඩාගෙන වැටෙනකොට අර මම ඉස්සරහට දාලා තිබුන, අමාරුවෙන් ලබා ගත්ත අලුත් බ්‍රිජ්ස්ටන් ටයර් එක පුපුරලා. ටයර් එකේ හැදිලා  තියෙන හිල ඇතුලට මගෙ අත රිංගවන්න පුලුවන්. ටයර් එක පුපුරන සද්දෙයි, කොන්ක්‍රීට් එක කඩාගෙන ගිහින් වෑන් එකේ සස්පෙන්ෂන් ආර්ම්  එක කොන්ක්‍රීට් එකේ වදින සද්දෙයි එකතුවෙලා තමයි, අර බෝම්බයක් ගහනවා වගේ සද්දෙ ඇවිත් තියෙන්නෙ.වාහනේ ගානට  කොන්ක්‍රීට් එකේ හිරවෙලා. ඊ ලඟට දැක්ක දෙයින් මගෙ කටේ කෙළ හිඳුනා. මම හිටගෙන හිටියෙ දුම් දාන අලි බෙට්ටක් උඩ. අපි මේ හිරවෙලා ඉන්නෙ යාල කැලේ අලි පාර හරහා යන අලි මංකඩක මැද්දෙ. මේ වන අලි සහ වල් අලි පාර පනින වෙලාව.

මම ඉස්සෙල්ලම කට්ටිය සන්සුන් කලා. එදා අපේ පවුලේ අයට අමතරව, මගෙ නංගිගෙ පවුලේ අයත්, අපේ අම්මත්, තව පුතාගෙ යාලුවෙකුත්, අක්කා කෙනෙකුත් දාගෙන ගිය නිසා, මෑන් පවර් එකේ නම් අඩුවක් තිබ්බෙ නැ, වුමන් පවර් එකත් එහෙමයි.

මම කට්ටියට සංසුන් වෙන්න කිව්වට වෑන් එකත් එක්ක  අපි  මේ හිරවෙලා  ඉන්නෙ අලි මංකඩක බවත්, මේ අලි එන වෙලාව බවත් මගෙ හිතා කෑගහලා මතක්කලා.

 
මට මේ සිද්ධිය මතක් වුනේ, මේ දවස්වල අපේ බ්ලොග් ලෝකෙ ලියන්නෙකුත් යාල ගිහින් ඉන්න නිසයි. මීට හරියට අවුරුදු දෙකකට කලින් අපි කට්ටියත් ගියා යාල. යාල ගියා කිව්වට ගෙදරින් පිටත් වෙනකොට යාල යන්න හිතාගෙන හිටියෙ නෑ. අපි යන්නෙ රෝඩ් ට්‍රිප්. සැලසුම හදන්නෙ මගදි වරින් වර, එන එන හැටියට.

 

 ඔන්න අපිත් ඉතින් කතරගම ඉඳන් ඇවිත් යාලට ගියා කියමුකො.

යාල ගිය අය දන්නවා ඇතිනෙ. උද්‍යානය ඇතුලට ගෙනියන්න පුලුවන් වාහන වර්ග තියෙනවා. ඕකට ගැලපෙන්නෙ නම් ඇත්තෙන්ම, 'ෆෝර් වීල් ඩ්‍රයිව් වාහන' විතරයි. වාහන දහයක විතර කන්ඩායම් හදලා, එක මාර්ගෝපදේශකයෙක් යටතෙ තමයි උද්‍යානය ඇතුලට යවන්නෙ. අපි ගියෙ දෙසැම්බර් අග නිසා, වැහි කාලෙට පාරවලුත් හොඳටම අබලන් වෙලා තිබ්බෙ.  ඇත්තෙන්ම පාරවල් මැද්දෙ අලි නාවන්න හැකි වතුර වලවල්. 

 ඇත්තෙන්ම එදා අපිට හිතේ හැටියට බලන්න සත්තු හිටියෙත් නැති තරම්.

 තනියෙම යනවා වගේ නෙවෙයිනෙ. පේලියෙ මැදට අහුවුනාම තව වාහන දහයක් එක්ක යන්න ඕනෙ. ඒ කියන්නෙ අපි තනියෙම ඒ වගෙ පාරක යනව නම්, තමන්ගෙ වාහනේ දඩාස් ගාලා එකපාර මඩ වලට දාන්නෙ නෑනෙ. හෙමිහිට සීරුවෙන්නෙ යන්නෙ. මේක එහෙම නෑ. ගයිඩ් නැගලා ඉන්න ඉස්සරහින් යන සැහැල්ලු ෆෝර් වීල් ඩ්‍රයිව් වාහන 'දඩ බඩාස්' ගාලා වතුර වලවල් වලට දාලා, ඇරලා දාලා යනකොට පිටිපස්සෙන් එන අපේ වගෙ සාමාන්‍ය වාහන, ලෝක අමාරුවක වැටෙනවා.  අපිට උපදෙස් දීල තියෙන්නෙ කොන්වෝයි එකත් එක්කම එන්න කියලානෙ. ඉතින් අපිටත් අර වලවල් උඩින්, ෆුල් ලෝඩ් එකත් එක්ක, අර වේගෙට ආසන්න වේගෙකින් යන්න වෙනවා. ඉතින් වාහනේ සෑහෙන දුකක් විඳිනව. මගෙ වාහනේ යට තියෙන ෆයිබර් එන්ජින් ගාඩ් එක ගැට්ටක වැදිලා එක පැත්තකින් ගැලවිලා බිම දිගේ ඇදෙන්න ගත්තා. නමුත් හෝන් ගහන්නවත්, නවත්තන්නවත් බෑනෙ. ඒක බිම ඇදිලා ගන්න දෙයක් නෑ පස්සෙ බලනකොට.

පස්සෙ, අපි ආපහු වනජීවී කාර්‍යාලය ලඟට එනකොට අඳුරු වැටිලා. මම යට රිංගලා ගාඩ් එක ගලවලා, වාහනේ ඇතුලට දාගත්තා. ඉන් පස්සෙ ආපහු ප්‍රධාන පාරට වැටෙන අබලන් මාර්ගය ඔස්සෙ එන්න පිටත් වෙනකොට අනිත් වාහන ඔක්කොම ආපහු ගිහින්.  මේ පාරෙ සපත්තු පාලම් කීපයක් තියෙනවා.

එක  සපත්තු පාලමක් මැදදි,  මම සුක්කානම වමට කැපුවෙ  පාලම මැද්දෙ කොන්ක්‍රීට් එක පාත් වෙලා වතුර පිරිලා තිබ්බ නිසා . එක පාරටම  මහා හඬක් නඟමින්  වෑන් එක වමට ඇල වුනා . වෑන් එක ඇතුලෙ ඉන්න සමහරු කෑගැහුවා යටි ගිරියෙන්. මම දොර ඇරගෙන බහින කොටම මට තේරුනා මම ඉන්න පැත්ත අනිත් පැත්තට වඩා සෑහෙන්න උස බව. 

මම වාහනේ ඉස්සරහින් ගිහින් බැලුවා වෙලා තියෙන හානිය. බම්පර් එකේ  වම් පැත්ත කොන්ක්‍රීට් එකට හේත්තු වෙලා. වම් පැත්තෙ ඉස්සරහා රෝද කොන්ක්‍රීට් එකෙන් කුට්ටියක් කඩාගෙන පහලට වැටිලා. ලෝවර් සස්පෙන්ෂන් ආර්ම් එක  උඩ තමයි වාහනේ සමබරව තියෙන්නෙ. කඩාගෙන වැටෙනකොට අර මම ඉස්සරහට දාලා තිබ්බ අමාරුවෙන් ලබාගත්ත අලුත් බ්‍රිජ්ස්ටන් ටයර් එක පුපුරලා. ටයර් එකේ හැදිලා  තියෙන හිල ඇතුලට මගෙ අත රිංගවන්න පුලුවන්. ටයර් එක පුපුරන සද්දෙයි, කොන්ක්‍රීට් එක කඩාගෙන ගිහින් වෑන් එකේ සස්පෙන්ෂන් ආර්ම්  එක කොන්ක්‍රීට් එකේ වදින සද්දෙයි එකතුවෙලා තමයි අර බෝම්බයක් ගහනවා වගේ සද්දෙ ඇවිත් තියෙන්නෙ.

වාහනේ ගානට  කොන්ක්‍රීට් එකේ හිරවෙලා. ඊ ලඟට දැක්ක දෙයින් මගෙ කටේ කෙළ හිඳුනා. මම හිටගෙන හිටියෙ දුම් දාන අලි බෙට්ටක් උඩ. අපි මේ හිරවෙලා ඉන්නෙ යාල කැලේ අලි පාර හරහා යන අලි මංකඩක මැද්දෙ. මේ අපි පාර පනින වෙලාව.

දැන් සපත්තු පාලම් කියන්නෙ මොනවද කියා නොදන්න අයගෙත්, 'යකෝ, සපත්තු පාලමක් කොහොමද කඩා වැටෙන්නෙ?' කියලා හිතන සපත්තු පාලම් දන්න අයගෙත් කුතුහලය සංසිඳවන්න මෙහෙම කියන්නම්. 

සපත්තු පාලමක් කියන්නෙ මහ පාරකුයි, ජල පාරකුයි එකිනෙක හරහා යන තැනක්. නමුත් වෙනත් පාලම් වගෙ නෙවෙයි දෙකම එකම මට්ටමෙන් යන්නෙ. මහපාර ජල පාර හමුවෙන්න කොන්ක්‍රීට් රෑම්ප් එකකින් - ඒ කියන්නෙ ආනතව හදපු කොන්ක්‍රීට් තට්‍ටුවක් දිගේ - පහලට ගමන් කරලා ඉන් පස්සෙ ජලය හරහා ගමන් කරලා නැවත කොන්ක්‍රීට් රෑම්ප් එකකින් පාරට නගිනවා. පැතලි සමතලා හරියත් කොන්ක්‍රීට් තට්‍ටුවකින් වැහිලා තියෙන්නෙ. මේ වතුර පාරත් සාමාන්‍යයෙන් හැම විටම ගලන එකක් නෙවෙයි. බොහෝ විට පිටාර පාරක් හරහා තමයි සපත්තු පාලමක් යොදා ගන්නෙ.
 
එතකොට මේක කඩාවැටෙන්න විදියක් නැත්තෙ, පාලම තියෙන්නෙ බිම නිසාත්, වතුර ගලන්නෙ පාලමට උඩින් නිසාත්. මෙතනදි වුනේ නිසි නඩත්තුවක් නැති පාලමේ කොන්ක්‍රීට් එක හානි වෙලා තිබීම, මැදින් කොන්ක්‍රීට් එකේ වලවල්  හැදිලා විතරක් නෙවෙයි, ඓතිහාසික කොන්ක්‍රීට් එක කාලයත් සමගම දුර්වල වෙලා. ඒ මදිවට පිටාර පාර කොන්ක්‍රීට් තට්‍ටුව යටිනුත්  හාරගෙන ගිහින්. ඉතින් පොලොව මත ‍රැඳී හිටින්න සැලසුම් කරපු කොන්ක්‍රීට් එක දැන්  සමහර තැන්වලදි එල්ලිලා තියෙන්නෙ යටින් ආධාරකයක් නැතිව. මගෙ වම් පැත්තෙ රෝදෙ අවාසනාවට ඒවගෙ තැනක් පහු කරනකොටම තමයි කොන්ක්‍රීට් එක කඩාගෙන ගිලා බැස්සෙ.

මම ඉස්සෙල්ලම කට්ටිය සන්සුන් කලා. අපේ ගෙදර තුන් හතර දෙනා බොහෝ විට රෝඩ්  ට්‍රිප් යන්නෙ, 'අපි හෙට කොහෙ හරි යං', කියලා පටන් අරන්. බොහෝ විට අපි විතරයි. එදා අපේ පවුලේ අයට අමතරව, මගෙ නංගිගෙ පවුලේ අයත් ,  අපේ අම්මත්, තව පුතාගෙ යාලුවෙකුත් දාගෙන ගිය නිසා මෑන් පවර් එකේ නම් අඩුවක් තිබ්බෙ නැ, වුමන් පවර් එකත් එහෙමයි.
 
මම කට්ටියට සංසුන් වෙන්න කිව්වට වෑන් එක අපි ඉන්නෙ අලි මංකඩක බවත්, මේ අලි එන වෙලාව බවත් මගෙ හිතා කෑගහලා මතක්කලා.

"අපි ඉස්සෙල්ලම වෑන් එක වලෙන් ගොඩ ගන්න ඕනෙ.  ඉස්සරහට ගන්න  අමාරුයි රෝදෙ කොන්ක්‍රීට් එකේ හිරවෙලා තියෙන විදියට. අපි වෑන් එක පස්සට ගමු," මම කිව්වා.
 
කට්ටියක් වෑන් එක උස්සන ගමන් තව කට්ටියක් පස්සටත් තල්ලු කලා. එන්නෙ නෑ.

පස්සෙ ක්‍රමෝපාය වෙනස් කලා.

"අපි එන්ජිම පාවිච්චි කරමු. පස්ස උඩ නිසා ඔය කීප දෙනෙක් නගින්න වෑන් එකේ පස්සට. "

"මම ෂ්වෝර්ට්සෙනගර් වගේ මසල් මෑන් නිසා මම රෝදෙ උස්සන්නම් කවුද වෑන් එක පස්සට ගන්නෙ?"

චූන්ජියා මගෙ මස්සිනා කිව්වා, "උඹ පලයං වීල් එකට අපි උස්සන්නම් කියලා."

ඔන්න දීපාත් මසල් මෑන්ගෙ බිරිඳ හන්දා දත්මිටි කාගෙන ගියා වෑන් එක උස්සන්න. දැන් කීපදෙනෙක් හීනියට පස්සට තල්ලු කරද්දි කට්ටියම වෑන් එක වම් පැත්ත, මඩ් ගාඩ් ගැට්ටෙන්, වැහි පීල්ලෙන්, ජනෙල් සහ දොර රාමු වලින්, අල්ලලා උඩට පද්දලා උස්සනකොට, මම රිවර්ස් ගියරයට දාලා, ගානට පෙඩල් වලින් අවශ්‍ය බලය දීලා වාහනේ එන්ජිමේ බලයෙන් පස්සට ගන්න උත්සාහ කලා..

වාහනේ මුලින් පොඩ්ඩක් ප්‍රතික්ෂේප කලත් ටිකකින් වලෙන් උඩට ඇදිලා රෝදෙ නිදහස් වුනා. මම ඉතාම කල්නාවෙන් හිටියෙ වලෙන් එලියට ආ ගමන් තිරිංග යොදන්න, මොකද අපි කට්ටිය වාහනේ බඳේ ඇලිලානෙ ඉන්නෙ විවිධ ඉරියව්වලින්.  ඉන් පස්සෙ මම කට්ටියට අයින් වෙන්න කියලා වාහනේ කොන්ක්‍රීට් එකේ හොඳ හරියකට ගත්තා.

එක පියවරක් හරි. ඇති යන්තම්!

දැන් තියෙන්නෙ රෝදෙ මාරුකරන එක. මම අලුතෙන් අරන් තිබ්බ ඇලෝයි රිම් තමයි වාහනේ තිබ්බෙ. අදාල රෝදෙ රිම් එක පොඩ්ඩක් හීරිලත් එක්ක.
 
මම දැන් කොහොමත් ටෝච් එකක් අරන් යන්නෙ. ටෝච් එක ගහල බැලුවා වෙන වෙලා තියෙන හානි. බ්‍රේක් පයිප්ප, හෝස්  කැඩිලා නෑ. සම්ප් එකෙන් තෙල් වැක්කෙරෙන්නෙ නෑ. ලෝවර් සස්පෙන්ෂන් ආම් එක ඉස්සරහින් තැලිලා. අලයින්මන්ට් නම් ගිහින් ඇති. නමුත් ස්පෙයා වීල් එක (දෙකක් තියෙනවා ඔන්න) දාගත්තාම යන්න පුලුවන්.

දැන් ස්පෙයා වීල් එකක් පිටිපස්සෙන් අරගෙන ජැක් එකයි ලීවර් එකයිත් උස්සගෙන ආවා ඉස්සරහට.

ඔන්න එතකොටම ආවා ට්‍රැක්ටරයක්. බුවා අපරාදෙ කියන්න බෑ. ට්‍රැක්ටරේ නවත්තලා බැහැලා ආවා. මුලදි අපිට හරිම සන්තෝෂ හිතුනා බුවා ආපු එක ගැන අපිට පිහිට වෙන්න ආපු ඉ‍ටු දෙවියෙක් කියලා.. නමුත් ඒ සතුට වැඩි වෙලා ‍රැඳුනේ නෑ මොකද මේකා කරටි කැඩෙන්න ගහලා, කෙලින් හිටගෙන ඉන්නෙත් අමාරුවෙන්.

"මොකද ෂර් අප්ෂෙට් එක?"

ඉතින් මම එතනම තිබ්බ අලි බෙටි වලට පයින් පාරකුත් ගහලා දන ගහන්න ඉඩ හදාගෙන ඇක්සල් එකට ජැක් එක ගහන්න උත්සාහ කරන ගමන් විස්තරේත් කිව්වා.

පොර විස්තරේ අහගන්න ගමන්ම,  ඈත ගම්මානෙක ඉන්න පොරගෙ අම්මවත් වතාවක් දෙකක්  මතක් කලා  විරාම ලකුණු හැටියට..

"මොනවද ෂර් කෙරෙන්න ඕනෙ?"

"පොඩ්ඩකට ඉස්සෙල්ල ආවා නම් හුඟාක් දේවල් කරන්න තිබ්බා. අපි වාහනේ උස්සලා වගෙ වලෙන් එලියට ගත්තෙ. ඉස්සෙල්ලම පුලුවන්නම් ඔය ට්‍රැක්ටරේ ලයිට් එක මෙතෙන්ට වැටෙන්න නවත්තන්නකො."

මේකෙ ලයිට් එලිය නෑ ෂර්."

"හරි, එහෙනම් කමක් නෑ."

"අම්මට @%$# ෂර්,  මෙතන අලි මාරුවෙන තැන. ඉක්මනට ඕක දා ගම්මු."

"ඒක තමයි මේ කරන්න හදන්නෙ."

මම ජැක් එක ඇක්සල් එක යටට රිංගවන්න උත්සාහ කරන ගමන් කිව්වා.

"මෙහාට වෙන්න ෂැර්."

"නෑ නෑ අවුලක් නෑ මට පුලුවන් මේක ගහන්න."

"මෙහාට වෙන්න ෂෑර්. මම මෙකැනික්, ෂර් එලියට එන්නකො,   %$#^."

මෙකැනික් කිව්ව නිසා මම වැඩේ නවත්තල  බුවාට දුන්නා වැඩේ. කවුරු හරි කමක් නෑ වැඩේ කරන්නනෙ ඕනෙ.

බුවා  කරන්නෙ මොකක්ද කියලා මම  කල්පනාවෙන් බලා හිටියෙ බුවා ගානට අනුමත වෙලා හිටපු නිසා.

හොඳ වෙලාව, පොර ජැක් එක ගහන්න හදන්නෙ එන්ජින් සම්ප් එකට.

"එපා, එපා, ඕකට ගහන්නෙපා. සම්ප් එක ඩැමේජ් වෙයි. අර ඇක්සල් එක යටට ගහන්න."

"ඇක්සල් එක යටට ගහන්න ඉඩ මදි ෂර්."

"ඒ වුනාට සම්ප් එකට ගහන්න එපා, ඔය ජැක් එක පාත් කලෑකි. කෝ දෙන්න."

"සර් මම මෙකැනික්. මට ජැක් ගැන කියාදෙන්න එන්න එපා."

පොර ජැක් එක එලියට අරන්, වෑන් එකේ එල්ලිලා, ජැක් එක උඩ නැග්ගා ඒක බාන්න. ජැක් එක එහෙමමයි, කුණුහරප වැලයි.

"හරි ඒ වුනාට ඔය කෑල්ල කරකවලා ඕක උඩ නැග්ගට ඕක පාත් වෙන්නෙ නෑ, ඕක හයිඩ්‍රොලික් ජැක් එකක් නෙවෙයි, මෙකැනිකල් එකක්. ඕක බාන්නත් ගහනවා වගේම අතින්ම කරකවන්න ඕනෙ."

"මඤ්ඤංද ෂර්?  මේක කැරකෙව්වාම ජැක් එක බෑවෙන්න ඕනෙ. අපි නොදන්න ජැක්සන් කිව්වලු!"

පස්සෙ පොරව අමාරුවෙන් පැත්තකට කරලා චූන්ජියයි මායිම ජැක් එක ගහලා රෝදෙත් හයි කරගත්තා.

දැන් නම් උදව්වට ආපු එකා මලම ඇණයක් වේගනයි එමින් තිබ්බෙ. ඇත්තෙන්ම පොර නොහිටියා නම් මෙලහකට අපි පිටත් වෙලා.

"ෂර් කොහෙද, කොළඹද?"

"ම්ම්ම්... ඔව්, කොළඹ තමයි."

බස්නාහිර පලාතේ ඕනෙම තැනක් කොළඹනේ. එක අතකට ඒක ලේසි උත්තරයක්. බස්නාහිර පළාතෙම කොළඹට කිලෝමීටර් විසි ගනනක ආසන්නයේ පිහිටපු අපේ ගමේ නම කිව්වාම සමහරු හිතන්නෙ ඒක පිහිටලා තියෙන්නෙ උතුරුමැද ප්‍රදේශයේ හරි බදුල්ලෙ දුෂ්කර ප්‍රදේශයක හරි කියලා.

මම හානි වෙච්ච රෝදෙ වාහනේ පිටිපස්සට දැම්මා.

"එලනෙ ෂර්. කොළඹ කොහෙද?"

"නාරාහේන්පිට ඇන්ඩර්සන් ෆ්ලැට්ස් වල."

"පට්ටයිනෙ ෂර්. මමත් මේ ලබන සතියෙ කොළඹ එන්න ඉන්නෙ. මට ෂර්ගෙ නොම්බරේ දෙන්නකො."

කාල වරෙංකො.

"456123," මම මේ වගෙ අවස්තාවල මේ වගෙ නොම්බර කියන්නෙ නැවත වතාවක් ඒකම කියන්න පුලුවන් රටාවක් ඒකෙ හැංගිලා තියෙන නිසා.

"මොකක්ද ෂර් ඒ නොම්බරේ? බොරු නේද කියන්නෙ?"

"මගුලටයැ බොරු කියන්නෙ. දැන් මෙතන ඇවිත් මේ ට්‍රැක්ටරෙත් නවත්තගෙන මට සප් එක දෙන මිනිහට බොරු නොම්බරයක් කියයිද මම?"

"හරි මොකක්ද ඕක මොබිටෙල්ද, ඩයලොග්ද."

මම ජැක් එකයි ලීවර් එකයි ආපහු දාලා පිටිපස්සෙ දොර වැහුවා.

"ඕක ටීගෝ 072"

දැන් පොර මොබයිල් එකක් අරන් නොම්බරේ සේව් කරන්න හදනවා.

"072 කෝ හු.. බින්දුව මේ මගුලෙ?"

පොර අපිට වැඩක් කරගන්න නොදී මල ඇණයක් වෙනවා මදිවට මෙතන ගෑණු අයත්, ළමයිනුත් ඉන්න බවවත් නොසලකා කුණුහබ්බත් කියනවා එකසිය ගානට.  ළමයිනුත් පැත්තකට වෙලා අලුත් වචන ඉගෙන ගනිමින් සිංහල භාෂා ඥානයේ නිම් වළලු පුලුල් කරගන්නවා.

"පොඩ්ඩක් ඉන්න. නංගි අර කොල කෑල්ලක ඕක ලියලා දෙන්න මෙයාට."

"කියන්නකො", නංගි කොලේ අරන් කිව්ව.

"ඇයි නංගි මගෙ නොම්බරේ ලියන්නකො 072 456123 කියලා."

ඔන්න නංගි ලියලත් දුන්නා.

"ෂෑර් දෙන්න බලන්න මිස් කෝල් එකක් මේක ඇත්තද කියලා බලන්න"

"මේක මාර වැඩක්නෙ. මනුස්සයො මගෙ ෆෝන් එකේ බැටරිය බැහැලා."

"හරි, මම කොළඹට ආපු ගමන් මේකට කෝල් එකක් දෙනවා, හරිය."

"දෙන්න, මම වාහනේ අරගෙන එන්නම් එක්ක යන්න"

අන්තිමේදි මම වටේම ඇවිදලා බැලුවා මොනවද දාල යන්නෙ කියලා.

යන්තම් වෑන් එකට නැගලා පොරට බායි කිවවාම තමයි ඇඟට ලේ ටිකක් ඉනුවෙ.

"එහෙනම් ෂර් මම ආපු ගමන් කෝල් කරනවා. ඔන්න අපේ වැයික්කියට ආවාම අපි ෆුල් බැකප් එක දුන්නා වගෙ ෂෑර්ලගෙ වැයික්කියට ආවමත් අපිට ෂලකන්නෝනෙ හරිය?"

"නැතුව, නැතුව? බොහෝම ඉස්තුතියි එහෙනම්. අපි ගිහිල්ලා එන්නම්, එහෙනම්!"

මම එන්ජිම පණ ගන්වලා වාහනේ කොන්ක්‍රීට් රෑම්ප් එක දිගේ උඩට නැග්ගුවා.

"හම්මෝ බං චූන්ජියො. අරූගෙං බේරිච්ච එක පුදුම දෙයක්නෙ බං. වල් අලියා ගැහුවා ට එහානෙ. උඹ කියන්නෙ, මේ වැඩේ කරගන්න දුන්නෙම නෑනෙ."

"ඒකනෙ බං, අනික කුණුහරප කියන්නෙ මේ නිකං..."

කට්ටියම වක්කඩ කැඩුවා වගේ අර බුවාට පස් පඩංගුවෙ බනින හඬින් චූන්ජියාගෙ වචන යටපත් වුනා. අම්මා විතරක්  "අනේ අරවගෙ උදව් කරන මනුස්සයොත් ඉන්නවා නේද?" කිව්වෙ, අම්මට අර ඉයර්ෆෝන් නැතුව කන් නෑහෙන නිසාත්, ඒකා කරන්න හදපු ඔලමොට්ටලකං තේරුම් ගන්න තරම් කාර්මික ඥානයක් අම්මට නොතිබුන නිසායි. අපේ අම්මා ඉයර් ෆෝන් එක නොදා පවත්වන සංවාද හරියටම අර ටිංටිං කතාවල ප්‍රොෆෙසර් කැල්කියුලස්ගෙ සංවාද වාගෙමයි.

වෑන් එක තරමක් පැත්තකට අදින බව මට තේරුනේ ගමනාරම්භ කරපු ගමන්මයි.

නමුත් පස්සෙ බලනකොට පැත්තට අදින්න හේතුව, ඉස්සරහට එළ හරකයි, මී හරකයි වගෙ, ඇලෝයි වීල් එකයි, සාමාන්‍ය  එකයි හයි කරපු නිසයි කියලා තේරුනේ පස්සෙයි..
මගදිත් මම ස්පෙය වීල් එකට ඇලෝයි රිම් එක දාන්න උත්සාහ කලත් රෑ නිසා හැම තැනම ටයර් වැඩපොළවල් වහලා තිබ්බ.
 

පස්සෙ මට කල්පනා වුනේ, මට කරන්න තිබ්බෙ පිටිපස්සෙන් ඇලොයි වීල් එකක් ඉස්සරහට දාලා, ස්පෙයා වීල් එක පස්සට දැම්ම නම් හරි නේද කියලා. කොහෙද අලියා එයි කියන භීතිකාවට අමතරව, අර යකා මගෙ ඔලුව පිස්සු වැට්‍ටුවනෙ එතන ඉඳගෙන.

ඔය විදියට අපි 'කොළඹටම' ආවා. පාන්දර වෙද්දි. මම ඔය වාහනේට ඔය තරම් ආදරෙත් ඔය වගේ හේතු හන්දා.

අම්මා අන්තිමට කිව්ව කතාවට මට තාම හිනා.

"මොනවද ලොකු පුතේ, ඩීසල් ගහගෙන,  ඔච්චර වියදං කරගෙන, අච්චර දුර ගියා සත්තු බලන්න යාල. මම නං දැක්කෙ කොරවක්කෙක් විතරයි."

අදටත් අපේ චූටි පුතාගෙ හිට් එකක් ඒක. :D

අම්මා දැකපු කොරවක්කා ෂුවර් එකටම මූ වෙන්නැති. :D

ප ලි:
පස්සෙ මම ලෝවර් සස්පෙන්ෂන් ආම් එක දැම්මා අලුතෙන්. ඒ වගෙම ඒකට ඉන්ෂුවරන්ස් ක්ලේම් කලා. අර කවුරුත් බනින රක්ෂන සමාගම මම නැති අතරෙත් මගෙ ගිණුමට රක්ෂණ මුදල දාලා තිබුනා. මම ඊලඟ නිවාඩුවට ගිය ගමන්ම අලුතෙන් ටයර් ගත්තා ඒ සල්ලි වලින්.

මම ක්ලේම් එක දැම්මෙ ඉංගිරිසියෙන් වෙඩි වගෙ ලියුමකුත් ලියලා, අඳුරන එකෙකුට කියලා පොඩ්ඩක් මතක් කරලා හෙම තමයි. හෙඩ් ඔෆීස් එකට ගිහින් ලොරි ටෝක් එකකුත් දුන්නා හැබැයි අහගෙන හිටපු ගෑණු ළමයට නිකං අර NatGeo චැනල් එකේ පෙන්නන Seconds from Disaster බැලුවා වගෙ, ටිෂූ පෙට්ටියකින්ම කඳුලු පිහ දාන්න වෙන්න.

ප. ප. ලි: මේ කතාවෙන් ගන්න තියෙන දේ මම පහලින් ලැයිස්‍තු ගත නොකරන්නෙ කලින් බල්ලා කාපු මගේ පෝස්ට් එක කියවපු පොඩ්ඩි මෙහෙම කිව්ව නිසයි.

"ඔය පහලින් දාලා තියන ලිස්ට් එක අපට හිතන්ට කියලා දුන්නා නම් හොඳයි කියලා හිතනවා.:)"

ඔන්න දැන් එහෙනම් එහෙම කරන්ටකො. :)

නමුත් කට කහන නිසා අර ස්පෙයා වීල් දෙක ගැන මතක් කරන්නම්. :D

මෙහි පලවන ඡායාරූප මෙම සිද්ධියට අදාල දිනයේ ලබාගත් ඒවා වන අතර ඉන් සමහරක අයිතිය අප සමග ගමන් කල සෙනෙවිරත්න පවුල සතුවේ.

මේ ඒ ටයර් එක පුපුරන්න පැය කීපයකට කලින්

වෙනදට ඇයි බොල පෝස්ට් එක දෙකට කඩන්නෙ කියලා මගෙන් අහන උන් දැන් මේක දිග වැඩියි හෙම කියලා අහුවෙන්න එපා. :)